To był pierwszy tegoroczny wakacyjny czwartek. W dużym uproszczeniu podjechaliśmy do Pogorzyc a następnie niespiesznie udaliśmy się w stronę Chrzanowa kończąc spacer na wzgórzu Krzywda vel Winna Góra, którą przecina obecnie ulica Miła. Oto mapa firmy Compass z pełną trasą tego spaceru podzielona na pięć części. Odcinek pierwszy, to trasa oznaczona kolorem jasnoniebieskim.



Było nas ośmiu. Zaczynamy mijając szkołę w Pogorzycach.



Przed nami po prawej stronie drogi widać fragment wzgórza Żelatowa.



Droga do kamieniołomu wiedzie dość gęstym borem.





Po bokach można znaleźć przyszłe stanowiska archeologiczne.



Droga jest dość szeroka, ale sukcesywnie zwęża się, ponieważ nie ma komu przycinać drzew po bokach.



Zaczynamy pierwszą lekcję botaniki. Oto lebiodka pospolita - Origanum vulgare.



Zbliżamy się do niecki wyrobiska. Za chwilę skręcimy w prawo.



Niecka sukcesywnie zarasta, ponieważ brak tutaj gospodarza, chociaż teren ten cieszy się zainteresowaniem w kręgach eksploratorów.



Kontynuujemy lekcję botaniki. Oto groszek leśny - Lathyrus sylvaticus.



Dalej idzie starzec jakubek - Senecio jacobaea.



Spoglądam teraz w górę. Oto południowa ściana wyrobiska. Jej warstwowanie jest silnie zatarte.



U dołu ściany usadowił się szczodrzeniec czerniejący - Cytisus nigricans.





Poruszamy się dalej wzdłuż ściany południowej. Tutaj dominują okazałe krzewy wierzby iwy - Salix caprea.



Na dnie kamieniołomu znajduje się mnóstwo traw. Wśród nich dominuje wiechlina spłaszczona - Poa compressa.



Pod ścianą leży jeszcze kilka większych bloków wapieni. Najważniejszą cechą tego okazu są stylolity.



W środkowej części ściany południowej udało nam się znaleźć miejsce, gdzie ujawnia się charakterystyczna sedymentacja.



W rumoszu skalnym dominują wapienie faliste.



Ozdobą tej części stoku był owocujący dziki bez koralowy - Sambucus racemosa.





Jest też bodziszek cuchnący - Geranium Robertianum.



Końcowa, wschodnia części wyrobiska jest bardzo zarośnięta. Tutaj najbardziej rzuca się w oczy nostrzyk biały - Melilotus albus.



Po przedarciu się przez zarośla mimo wszystko coś widać, w tym krawędź górnej części kamieniołomu.



Pod nogami mamy piargi.



Te z kolei są wzbogacone o artefakty antropocenu.





A to już fragment ściany północnej.



Tutaj także skrywają się artefakty antropocenu. Jest ich zdecydowanie więcej.







Po obejrzeniu tego wszystkiego opuściliśmy dolną część wyrobiska i udaliśmy się na wyższy poziom. Nie ukrywam, że chciałem znaleźć tutejsze wybliny.