Kontynuujemy naszą czwartkową wyprawę. Na mapie firmy Compass będzie to trasa oznaczona kolorem zielonym.



Po przejściu na północną stronę ulicy Granicznej znaleźliśmy się w Trzebini Bolęcinie. Przez odcinek zabudowany ruszamy dość szybko.





Kończy się odcinek cywilizowany, co wyznacza koniec asfaltu. Rośnie tutaj także okazały orzech włoski - Juglans regia. Zarazem, jest to najwyższy punkt na tym odcinku naszego przemarszu.



Dalej biegnie dość szeroka ale gruntowa droga.





Po wyjściu na pierwszą prostą można na horyzoncie dostrzec skałkę, przypominającą z tej odległości ruiny zamku.



Białe baldaszki na poprzednim zdjęciu to sierpnica pospolita - Falcaria vulgaris.



Idziemy dalej. Skałka majaczy na horyzoncie.



Na poboczu po zachodniej stronie drogi pojawiają się łany chabra bławatka - Centaurea cyanus.



Wśród krzewów po wschodniej stronie drogi znajdujemy starą oponę. Sam krzew to oczywiście dereń świdwa - Cornus sanguinea.



Teraz skałka niknie za zakrętem. Na poboczu drogi spotykamy bardzo dużo nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis - polskiej mimozy.



Po krótkim czasie natrafiamy na kwitnące okazy tego gatunku. Znaczy się jesień się zaczyna.



W dalszej części wycieczki zwracam uwagę na spalony dziki bez czarny - Sambucus nigra. Zauważyliśmy, że pomimo wszystko ożył.



Najważniejsze odkrycie florystyczne tego etapu naszej wycieczki czaiło się po prawej stronie poprzedniego zdjęcia. Oto wyżpin jagodowy - Cucubalus baccifer. Ten gatunek zasługiwał na dłuższą sesję fotograficzną.









Skałkę widać bardzo wyraźnie. Droga do niej prowadzi przez niewielką murawę a następnie pole uprawne.





W murawie także znalazłem ciekawostkę florystyczną. Oto sesja fotograficzna z zarazą. Według Renaty Piwowarczyk może to być Orobanche elatior ale 100% pewności brak. Zamieszanie wprowadza bliskość lucerny sierpowatej - Medicago falcata. W samej murawie jest bardzo dużo chabra driakiewnika - Centaurea scabiosa.







Przez pole wiedzie szlak wydeptany przez zwierzynę. Skorzystaliśmy z niego i my.



Pomiędzy zbożem znajdują się pojedyncze ostróżki polne - Consolida regalis.



Oto widok skałki od strony południowo-zachodniej.



W szczelinach pojawia się sporo gatunków murawowych. Tutaj zwracam uwagę na chaber nadreński - Centaurea stoebe.



Ze względu na zachodzące słońce robienie zdjęć samej skałki było utrudnione.



W latach 2006 i 2007 skałka została ogolona. Teraz bujna zieleń powróciła z całą swoją potencją. Tak to wyglądało od góry.



Opuszczamy skałkę. Po drodze przechodzimy przez łan nostrzyku białego - Melilotus albus.



Bujne, wielogatunkowe zarośla skutecznie zasłaniają ten pomnik przyrody nieożywionej.





Ruszamy dalej w kierunku północnym. Na polach pojawiają się smugi nostrzyku białego - Melilotus albus. Z traw rządzi trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.



Miejscami jest to królestwo nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis. Widać kolejne przypadki jej kwitnienia.



Wzdłuż krawędzi tego zagajnika przebiega ścieżka rowerowa. Znajduje się tutaj miejsce odpoczynku oraz tablica informacyjna.



My skierowaliśmy się na zachód ku głównej drodze przecinającej to wzniesienie. Wśród traw widać sporą ilość paproci orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.



Są także ciekawostki, takie jak ta wilżyna ciernista - Ononis spinosa.



Kontrastem barw zachwycała nas kalina koralowa - Viburnum opulus.



Jak widać część pól uprawnych jest tutaj uprawiana. To są ziemniaki.



W pewnym momencie poczułem, że nadepnąłem na coś miękkiego. Okazało się że był to jeż. Odpoczywał biedaczyna na środku drogi, formalnie ścieżki rowerowej. Szczęściem w nieszczęściu natrafił tylko na nas.



I w końcu wyszliśmy na główną drogę. Znajdujemy się na południe od niewielkiego zagajnika pomijanego na większości map.