W drugim odcinku wciąż znajdujemy się nieco powyżej lasu, ale dość daleko od kościoła. to po prostu ta sama miedza z kilkoma krzakami, na której zakończyliśmy poprzedni odcinek. Tak to prezentuje się na mapie firmy Compass.



Pomiędzy znajdującymi się tutaj przedstawicielami dendroflory naszą uwagę przykuła trzmielina zwyczajna - Euonymus europaea prowadzona w formie drzewka.



Na jej pniu rozwijają się porosty, które opanował po części grzyb, prawdopodobnie z rodzaju Athelia.



Z tego miejsca spoglądamy teraz w kierunku północno-zachodnim. Na horyzoncie widać wzgórze Grodzisko. Dołem znajduje się ciemna plama lasu, który będziemy poznawać.



Nieco dalej na tej samej miedzy natrafiliśmy na skupisko dzikiego czosnku. Wydawało mi się, że to trywialny czosnek winnicowy, więc pstryknąłem tylko jedna fotkę i poszliśmy dalej. Teraz jestem przekonany że to czosnek zielonawy - Allium oleraceum.



Wchodzimy teraz w obszar zabudowy korzystając z bardzo wąskiej dróżki. Przed nami znajduje się zgrupowanie drzew.



Ta brzoza brodawkowata - Betula pendula ma się dobrze, chociaż wiele wskazuje na to, że mieliśmy tutaj do czynienia z usiłowaniem zabójstwa.



Pod drzewami rosła jeszcze wilżyna ciernista - Ononis spinosa.



Jesteśmy już w obszarze zabudowy. To jest ulica Rudników.



Tutaj natrafiliśmy na dziewannę drobnokwiatową - Verbascum thapsus.





Nieco dalej na płocie rosła sobie kolczurka klapowana - Echinocystis lobata.



Przekroczyliśmy właśnie drogę Byczyna - Jeziorki i zmierzamy w stronę lasu. Po drodze zwracamy między innymi uwagę na bylicę pospolitą - Artemisia vulgaris.



Oto granica lasu i zabudowy.



Tutaj dość bujnie rozwijał się nostrzyk biały - Melilotus albus.



Podłoże tutejsze jest bardzo żyzne.



Właściwa dolina Byczynki jest już, że tak się wyrażę na wyciągnięcie ręki. To tylko jeden z jej lewobrzeżnych antropogenicznych dopływów.



Rzeka skrywa się za tym zielonym szpalerem.



Skręcamy do lasu. Tutaj mamy sporo gatunków inwazyjnych. Ponadto na odcinku około 80m, koryto Byczynki było suche.



A kiedy pojawiła się woda, była ona niewyczuwalna i przeraźliwie czysta.



Biegnąca tędy droga jest znakomita. Prowadzi ona między innymi do źródełka, cenionego na sporym obszarze nie tylko Jaworzna.



Pewnym urozmaiceniem są łany sadźca konopiastego - Eupatorium cannabinum.



W sumie las jest dość żyzny, wilgotny.



Źródła jako takiego nie sfotografowałem.



Idąc dalej uchwyciłem jeszcze koryto rzeki powyżej tego źródełka. Jego wąską rynienkę ozdabiają paprocie, głównie wietlica samicza - Athyrium filix-femina.



Równolegle do doliny biegnie linia wysokiego napięcia.



Tutaj także jest bardzo wilgotno, o czym świadczy między innymi obecność psianki słodkogórz - Solanum dulcamara.



W miejscu bardzie suchym usadowiła się mydlnica lekarska - Saponaria officinalis.



Po kilku metrach znaleźliśmy wielką młakę.



Nad zielony tłum wybijała się krwawnica pospolita - Lythrum salicaria.



Ażurowe tło tworzył żabieniec babka wodna - Alisma plantago-aquatica.





W dalszej drodze w kierunku północnym wchodzimy na chwilę do lasu.



Tutaj mijamy owocujący kruszczyk szerokolistny - Epipactis latifolia.



Powyżej lasu na terenie piaszczystym pojawia się spore skupisko goździka kropkowanego - Dianthus deltoides.





Jesteśmy już u końca tego odcinka naszej drogi. Porównajmy jeszcze dwie macierzanki. Na początku macierzanka piaskowa - Thymus serpyllum.



Tuż obok, niemalże na wyciągnięcie ręki rosła macierzanka zwyczajna - Thymus pulegioides.