W trzeciej, ostatniej części tego fotoreportażu schodzimy z głównego wierzchołka Diablej Góry i ruszamy na niższy, północny wierzchołek. Na mapie firmy Compass jest to trasa oznaczona kolorem jasnoniebieskim. Od kilku lat wiem, że to Stoskowa Góra.



Tego dnia przebudziły się pierwsze żaby. Oto żaba trawna pomiędzy liśćmi bukowymi. Na początku siła spokoju potem niespieszne odejście.







Stok wzgórza jest tutaj bardzo stromy.



W runie lasu znalazłem kwitnącego fiołka. Podejrzewam, że to Viola hirta.







Schodząc napotkałem bardzo pokręconego buka zwyczajnego - Fagus sylvatica.





Następnie dość szybko przemieściliśmy się w okolicę północnego wierzchołka Diablej Góry. I to miejsce porasta starodrzew bukowy.







Bliżej szczytu natrafiliśmy na ślady po niewielkich łomach.



Tutaj na kamieniach wyrastał mech o dużych owalnych liściach. Stawiam na gatunek Encalypta streptocarpa.





Jest tutaj także kilka steranych życiem buków zwyczajnych - Fagus sylvatica.



A to kolejny łomik.



Tutaj także było sporo przylaszczki pospolitej - Hepatica nobilis.



Jednakże królem wzgórza zdaje się być wawrzynek wilczełyko - Daphne mezereum.





Ujawnił się jeszcze szczyr trwały - Mercurialis perennis.



Budujące to wzniesienie wapienie faliste są złożone z bardzo cienkich warstewek.



Ze wzniesienia zerkamy na północ. W dole pokazuje się skraj piaskowni.



Gałąź buka znajdującego się po prawej stronie jest bardzo ciekawie zdeformowana.



Napotkaliśmy także pojedyncze, bardzo młode jodły pospolite - Abies alba.



Oto zbliżenie ich gałązek.





Kończąc tę wizytę w tym miejscu zerknąłem jeszcze na kolejne bardzo zdeformowane buki zwyczajne - Fagus sylvatica.