2012.08.09 06:56
W kolejnym odcinku naszej wielkiej wycieczki zwiedzamy jedno miejsce przy północnej krawędzi rekultywowanej obecnie piaskowni. Zajrzymy oczywiście w okolicę jasnoniebieskiej kropki.
Schodzimy w dół ścieżką oznaczoną kolorem czerwonym w kierunku niewielkiego lokalnego spiętrzenia wody.
Na razie z drogi zerkamy na południe. Tak z perspektywy pierwszej dziurki wygląda pierwsza góra (Diabla), na którą składają się dwa ponętne pagórki. W terenie widać to było znacznie wyraźniej.
A to już gromadząca się na dnie wilgoć. Oczywiście postanowiliśmy do niej dotrzeć.
Oto kolejne spojrzenie w kierunku Diablej Góry. Zarazem widać, że dno piaskowni jest zupełnie zielone. W 1984 roku było tutaj biało lub żółto i ta barwa utrzymywała się przez kilkadziesiąt lat. Spodziewam się, że za kilkadziesiąt lat tak właśnie będzie wyglądać Pustynia Błędowska, kiedy w najbliższym czasie uda się ją "upustynnić".
Powoli schodzimy w dół. Drzewa nie są jeszcze dostatecznie okazałe, ale tak wygląda pierwsze pokolenie lasu. Większość sosen to płożący się materiał wyjściowy dla miłośników bonsai.
Droga teraz skręca nieznacznie ku wschodowi. Dzięki temu ponętne, pagórki Diablej Góry są widoczne o wiele lepiej.
Pierwsze pokolenie lasu jak zwykle w tej okolicy stanowi brzoza brodawkowata - Betula pendula.
Domieszką w drzewostanie jest dereń biały - Cornus alba.
Jest też wierzba kaspijska - Salix dasyclados lub jak kto woli Salix daphnoides var. dasyclados. Posadzona w latach 50. ubiegłego wieku zamordowała Pustynię Błędowską. Tutaj nie jest taka ekspansywna.
Jesteśmy prawie na dnie. Teraz wśród zieleni pojawia się trzcina pospolita - Phragmites australis.
Aby zobaczyć pierwsze ładne kwiatki trzeba było się schylić jeszcze bardziej. Oto świetlik łąkowy - Euphrasia rostkoviana.
Tuż obok niego znaleźliśmy centurię pospolitą - Centaurium erythraea.
Wiele roślin już przekwitło.
Stanęliśmy teraz na niewielkim mostku przecinającym kanał i na razie zerkamy na zachód.
Tutaj spotkaliśmy kwitnącą wierzbownicę kosmata - Epilobium hirsutum
Patrząc w lewo zauważyliśmy w przepuście skupiska biało kwitnącego jaskra wodnego. Zebrałem próbkę dla Joanny Zaleskiej-Gałosz, wysłałem jej też zdjęcia zebranych okazów i dlatego tutaj pozwolę sobie zacytować jej list -
Szanowny Panie Piotrze,
Bardzo dziękuję za pamięć i dobre zdjęcia. Mam z tamtej okolicy okazy, ze Sztoły, z Kanału Głównego i chyba też z tejże piaskowni (to zbierał kolega z Dąbrowy Górniczej)
Okazy mają cechy B. aquatile. Dla tego ze Sztoły i z Kanału Głównego mam ewidencję molekularną i jest to mieszaniec B. aquatile z B. trichophyllum. Podejrzewam, że ten konkretny genotyp B. trichophyllum może być podobnie jak B. aquatile heksaploidem i stąd płodne mieszańce.
Obok niego były skupiska rukwi wodnej - Nasturcium officinale.
Oczywiście z bliska zbiornik chociaż niewielki sprawia wrażenie małego jeziora.
Na jego brzegu spotykamy kolejne płaty centurii pospolitej - Centaurium erythraea.
Teraz niewielki barwny przerywnik pod postacią kępy sadźca konopiastego - Eupatorium cannabinum.
W wodzie unosiły się kępy zielenic, co może świadczyć o śladowym zanieczyszczeniu.
Jednakże najważniejsze jest to, że centuria pospolita - Centaurium erythraea jest w tym miejscu godna swojej nazwy.
Kolejny barwny przerywnik to starzec jakubek - Senecio jacobaea.
Jest też ostrożeń błotny - Cirsium palustre.
Inny barwny akcent to żmijowiec zwyczajny - Echium vulgare.
Wyprawę na tę prawie pustynię kończę wizerunkiem pojedynczych listków wydmuchrzycy piaskowej - Leymus arenarius. Trawa ta wyraźnie ustępuje, między innymi pod naporem widocznej w prawym rogu czeremchy amerykańskiej - Padus serotina.
Schodzimy w dół ścieżką oznaczoną kolorem czerwonym w kierunku niewielkiego lokalnego spiętrzenia wody.
Na razie z drogi zerkamy na południe. Tak z perspektywy pierwszej dziurki wygląda pierwsza góra (Diabla), na którą składają się dwa ponętne pagórki. W terenie widać to było znacznie wyraźniej.
A to już gromadząca się na dnie wilgoć. Oczywiście postanowiliśmy do niej dotrzeć.
Oto kolejne spojrzenie w kierunku Diablej Góry. Zarazem widać, że dno piaskowni jest zupełnie zielone. W 1984 roku było tutaj biało lub żółto i ta barwa utrzymywała się przez kilkadziesiąt lat. Spodziewam się, że za kilkadziesiąt lat tak właśnie będzie wyglądać Pustynia Błędowska, kiedy w najbliższym czasie uda się ją "upustynnić".
Powoli schodzimy w dół. Drzewa nie są jeszcze dostatecznie okazałe, ale tak wygląda pierwsze pokolenie lasu. Większość sosen to płożący się materiał wyjściowy dla miłośników bonsai.
Droga teraz skręca nieznacznie ku wschodowi. Dzięki temu ponętne, pagórki Diablej Góry są widoczne o wiele lepiej.
Pierwsze pokolenie lasu jak zwykle w tej okolicy stanowi brzoza brodawkowata - Betula pendula.
Domieszką w drzewostanie jest dereń biały - Cornus alba.
Jest też wierzba kaspijska - Salix dasyclados lub jak kto woli Salix daphnoides var. dasyclados. Posadzona w latach 50. ubiegłego wieku zamordowała Pustynię Błędowską. Tutaj nie jest taka ekspansywna.
Jesteśmy prawie na dnie. Teraz wśród zieleni pojawia się trzcina pospolita - Phragmites australis.
Aby zobaczyć pierwsze ładne kwiatki trzeba było się schylić jeszcze bardziej. Oto świetlik łąkowy - Euphrasia rostkoviana.
Tuż obok niego znaleźliśmy centurię pospolitą - Centaurium erythraea.
Wiele roślin już przekwitło.
Stanęliśmy teraz na niewielkim mostku przecinającym kanał i na razie zerkamy na zachód.
Tutaj spotkaliśmy kwitnącą wierzbownicę kosmata - Epilobium hirsutum
Patrząc w lewo zauważyliśmy w przepuście skupiska biało kwitnącego jaskra wodnego. Zebrałem próbkę dla Joanny Zaleskiej-Gałosz, wysłałem jej też zdjęcia zebranych okazów i dlatego tutaj pozwolę sobie zacytować jej list -
Szanowny Panie Piotrze,
Bardzo dziękuję za pamięć i dobre zdjęcia. Mam z tamtej okolicy okazy, ze Sztoły, z Kanału Głównego i chyba też z tejże piaskowni (to zbierał kolega z Dąbrowy Górniczej)
Okazy mają cechy B. aquatile. Dla tego ze Sztoły i z Kanału Głównego mam ewidencję molekularną i jest to mieszaniec B. aquatile z B. trichophyllum. Podejrzewam, że ten konkretny genotyp B. trichophyllum może być podobnie jak B. aquatile heksaploidem i stąd płodne mieszańce.
Obok niego były skupiska rukwi wodnej - Nasturcium officinale.
Oczywiście z bliska zbiornik chociaż niewielki sprawia wrażenie małego jeziora.
Na jego brzegu spotykamy kolejne płaty centurii pospolitej - Centaurium erythraea.
Teraz niewielki barwny przerywnik pod postacią kępy sadźca konopiastego - Eupatorium cannabinum.
W wodzie unosiły się kępy zielenic, co może świadczyć o śladowym zanieczyszczeniu.
Jednakże najważniejsze jest to, że centuria pospolita - Centaurium erythraea jest w tym miejscu godna swojej nazwy.
Kolejny barwny przerywnik to starzec jakubek - Senecio jacobaea.
Jest też ostrożeń błotny - Cirsium palustre.
Inny barwny akcent to żmijowiec zwyczajny - Echium vulgare.
Wyprawę na tę prawie pustynię kończę wizerunkiem pojedynczych listków wydmuchrzycy piaskowej - Leymus arenarius. Trawa ta wyraźnie ustępuje, między innymi pod naporem widocznej w prawym rogu czeremchy amerykańskiej - Padus serotina.
