Kończymy naszą czwartkową wyprawę. Po drodze postanowiłem, że zobaczymy co dzieje się w kamieniołomie Sodowa Góra. Na mapie firmy Compass jest to ciemnoniebieska kropka. To ta druga góra, która też jest dziurą.



Zwiedzamy tylko zachodnią część wyrobiska, co pokazuję na kolejnej mapce.



Niedawno wykonano tutaj poważną inwestycję drogową. Na rondzie znajdujemy informację o tym co tutaj ma być.



Przyszła droga w kierunku Bukowna i Olkusza póki co wygląda tak.



Ponieważ wydawało mi się, że to tędy powinno schodzić się do kamieniołomu weszliśmy w chaszcze. Na ich tle widać mój cień.



Dominuje tutaj bylica pospolita - Artemisia vulgaris.



Jest też sporo jeżyny popielicy - Rubus caesius.



Ponad zielony tłum wybija się owocujący oleśnik górski - Libanotis pyrenaica, dawniej Libanotis montana.



Tu i ówdzie pojawiają się płaty lebiodki pospolitej - Origanum vulgare.



W tym momencie zobaczywszy nieckę wyrobiska poczułem się nieco zagubiony. Na szczęście był tutaj "szlak wydeptany przez zwierzynę".







Brnąc dalej, bo trudno to nazwać przyjemnym spacerem weszliśmy w czyżnie.



Na szczęście ścieżka znowu się pokazała. Przy okazji wyszliśmy w rejon starej drogi.









Mogliśmy pójść dalej górą i jak to się powiada obejść się smakiem, ale okazało się, że istnieje tutaj w miarę łagodne zejście.



Schodząc po drodze mijamy topolę osikę - Populus tremula. To jej młode pędy.



Są też łany dobrej lebiodki pospolitej - Origanum vulgare.



Skręcamy na południe, południowy-zachód. Po drodze widzimy dość wysokie brzozy brodawkowate.



Ta plansza jest najlepszym komentarzem do tytułu tego wątku.



Autorzy tablic konsekwentnie używają tutaj nazwy Sadowa Góra, chociaż nie wszyscy, nawet jaworzniccy urzędnicy się z tym zgadzają.Oczywiście pojawia się ona w źródłach, ale o ile nie jest to jedna z historycznych nazw to może to być tylko utrwalona literówka jak w przypadku rodzaju paproci: narecznica - nerecznica. Gwoli ciekawostki oligocen to był pierwotnie loigocen, ale zecer się pomylił i tak już zostało.



Idziemy w kierunku kolejnej tablicy.





Tutaj piszą prawdę. Każdy kamieniołom to kamienne archiwum Ziemi.



Niestety, eksploatacja polega na darciu kartek przed przeczytaniem książki. Tutaj wyrwano ich mnóstwo.



Na szczęście ocalała okładka, którą są słynne ripplemarki.



W ich obrębie usadowiły się nieliczne rośliny. Widać także kanały Rhizocorallium.



Kolejna tablica podkreśla bogactwo tutejszej flory.



Teraz proponuję niewielki artystyczny przerywnik, który można zatytułować "Światełko nadziei".



Oto zbliżenia fragmentów kolejnej tablicy edukacyjnej.





Tutaj już zaznaczyli swoją obecność wandale. Wszystkie tablice wciąż są w dobrym stanie, więc prawdopodobnie nie odkryli jeszcze wszystkich możliwości tego miejsca.



Idziemy dalej. Oto kolejna młodociana postać topoli osiki - Populus tremula.



I jeszcze jedna tablica.



Przed opuszczeniem tego terenu zerkamy wstecz.



Po przejściu kamiennej bramy wychodzimy na drogę i patrzymy w kierunku ronda, gdzie pozostawiliśmy nasz samochód. Gdyby tam znalazła się tabliczka informująca, którędy do bramy wyjściowej to prawdę powiedziawszy ten fotoreportaż wyglądałby zupełnie inaczej.