W drugim odcinku prezentującym uroki trasy przemierzonej z grupą podopiecznych Centrum Usług Socjalnych ruszamy generalnie z niewielkimi odchyleniami na zachód. Na mapie firmy Compass trasę tego odcinka oznaczyłem kolorem żółtym.



Idziemy teraz skrajem pola. Tam gdzie na linii horyzontu widać pojedyncze brzozy znajduje się krawędź kamieniołomu. Samo pole jest podejrzanie czyste. Chyba zostało przygotowane jako teren eksploatacji.



Z roślinności zielnej zwracam uwagę na powszechną tutaj lebiodkę pospolitą - Origanum vulgare.



Dalej idzie żebrzyca roczna - Seseli annuum.



Jest też dziurawiec zwyczajny - Hypericum perforatum.



W sumie jest bujnie, kwieciście.



Zbliżamy się do krawędzi lasu. Jeszcze zanim tam weszliśmy natrafiliśmy na spore skupisko jeżyny popielicy - Rubus caesius. Skończyło się to wielkim żarciem..



Na skraju lasu przy drodze rozwinął się dość bujny ekoton.



Część lasu po stronie północnej drogi jest wycięta. To także element przygotowań pod eksploatację kamieniołomu.



Za ekotonem las po południowej stronie drogi jest dość czysty.



Dość podejrzanym zjawiskiem jest wyrastanie w tej części lasu wilgociolubnego sadźca konopiastego - Eupatorium cannabinum.



Zasadniczo poruszamy się w osi oznakowanej na czarno ścieżki rowerowej. Niestety dopiero po przejściu paruset metrów natrafiliśmy na pierwszy znak i do tego ukryty na gałęziami rozrastającego się krzewu.



Po zdecydowanym wejściu na teren Chrzanowa poruszamy się w obrębie boru mieszanego. Czasami i tutaj trafiają się ciekawe widoki, tak jak ten młody dąb szypułkowy - Quercus robur.



Był też okazały, przypominający kolumnę świerk pospolity - Picea abies.



Teraz idziemy z górki. Po drodze mijamy kępę dębu czerwonego - Quercus borealis "Maxima".





Napotykamy jeszcze pojedyncze egzemplarze buka zwyczajnego - Fagus sylvatica.



Po drodze natrafiamy na kolejną polanę. Jej ozdobą jest okazała sosna zwyczajna - Pinus sylverstris.



Pojawił się również płat czartawy pospolitej - Circaea lutetiana.



Był też wszędobylski niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens paviflora.



Jesteśmy już na odcinku drogi, która biegnie tutaj z północy na południe. Oglądamy to samo skupisko wietlicy samiczej do podczas pamiętnego czwartkowego lipcowego wyjścia.



Teraz skręciłem nieco na północ i zobaczyłem na drzewie mocno zatarte oznakowanie szlaku rowerowego, wskazującego, że za chwilę trzeba będzie odbić w lewo. Kiedy szliśmy wówczas, znaku z tamtej strony nie było.



W tej okolicy w osi drogi w dalszym ciągu panuje niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora.



Ta wąska ścieżka to oficjalny szlak rowerowy. Pewną trudność dla rowerzystów stanowią tutaj gałęzie znajdujące się na wysokości oczu osoby jadącej.



My szliśmy pieszo i dlatego mogliśmy podziwiać kolejne zgrupowanie okazałych świerków pospolitych - Picea abies.



Las to typowy, chociaż uprawiany bór mieszany.



Okazałe świerki pospolite - Picea abies stanowią w nim znaczącą domieszkę.



Były też owocujące jeżyny - Rubus sp. sp. To była kolejna okazja do zwolnienia tempa naszego przemarszu.



W lesie trafił się także nowy gatunek inwazyjny, którym jest poczciwy orzech włoski - Juglans regia.



Jesteśmy teraz na drodze wiodącej do Płazy Wapiennika. W tym momencie odbijamy nieznacznie na południe.



W runie lasu malowniczo prezentował się wrzos zwyczajny - Calluna vulgaris.



Sporo osobników sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris rosnących w tej okolicy jest bardzo zniekształconych.



Warto czasem spojrzeć na bór zza zasłony liści buka zwyczajnego - Fagus sylvatica.



Idąc w kierunku przecinającej las linii kolejowej minęliśmy owocującą naparstnicę zwyczajną - Digitalis grandiflora.



Są też ciekawe zestawienia barwne. Pomijając orlicę pospolitą - Pteridium aquilinum zwracamy uwagę na przebarwiony na czerwono dereń świdwę - Cornus sanguinea który wybija się na tle dębu szypułkowego - Quercus robur porażonego przez mączniaka Microsphaera alphitoides.



Teraz idziemy fragmentem rowu przeciwpożarowego biegnącego równolegle do linii kolejowej. W tym momencie zagubiłem trasę rowerową.



Po przejściu na drugą stronę linii kolejowej natrafiam na wąską ale wyraźną ścieżkę przecinającą bór mieszany. Okazało się, że to zaginiony szlak rowerowy.







W końcu wyszliśmy na leśne przedłużenie drogi prowadzącej do Źrebc. Tutaj kończę ten odcinek fotoreportażu podziwiając mocno zniekształcone drzewo dębu szypułkowego - Quercus robur.