Kolejna wycieczka z dziećmi, podopiecznymi chrzanowskiego Centrum Usług Socjalnych. Tym razem piekę dwie pieczenie na jednym ogniu. Po pierwsze obrzucam dzieci wiedzą, licząc że coś z tego się do nich przyklei. Po drugie sprawdzam stan części przyrodniczej ścieżki dydaktycznej. Wszak brałem udział w jej wytyczaniu. Na początku mapa firmy Compass i odcinek oznaczony kolorem czarnym, czyli wąwóz w osi ulicy Stawowa.



Znajdujemy się opodal byłego dworu przy głównej ulicy Pogorzyc.



Jeszcze parę lat temu ozdobą tego miejsca był okazały klon jawor - Acer pseudoplatanus. Teraz to już historia. O ile dobrze kojarzę - przeminęło z wiatrem. Jak widać nie całkiem umarł, o czym świadczą liczne odrosty.



Punktem węzłowym dla ścieżki jest ta kapliczka. Tutaj skręcamy na południe.



Zaraz na początku mijamy okazałą lipę drobnolistną - Tilia cordata.



Zabudowę przebywamy szybko, udając się do miejsca gdzie znajdują się tablice informacyjne.







Zerkamy w głąb wąwozu. Zapowiada się nieźle. Jednakże na początku mamy śmietnik powitalny. Znaczy się, zważywszy na treść niebieskiej tabliczki tę część Pogorzyc zamieszkują osoby inteligentne inaczej, względnie analfabeci.





Ulica Stawowa jest malowniczym polnym traktem.



Widoku do wnętrza stromego w tej okolicy wąwozu broni gęsty ekoton.



Jednym z jego obrońców jest ostrożeń lancetowaty - Cirsium vulgare.





Zerkając na południe widzimy ostateczny kres naszej wycieczki, czyli drzewostan nad lewym brzegiem Płazianki.



Wnętrze wąwozu jest łyse, jeśli chodzi o roślinność runa. Miejscami dominuje wietlica samicza - Athyrium filix-femina. W drzewostanie dominuje grab zwyczajny - Carpinus betulus.



Widać wyraźnie przekrój przypominający literę V. Teraz dominującym drzewem jest buk zwyczajny - Fagus sylvatica. Główna oś wąwozu powstała około 5. milionów lat temu. Boczne dolinki są znacznie młodsze, mają mniej niż milion lat, ale wciąż się rozszerzają.





Przyjrzyjmy się kilku okazałym bukom zwyczajnym - Fagus sylvatica.



Na jednym z nich znajduje się numer oznaczający pierwszy przystanek przyrodniczej ścieżki dydaktycznej. Tutaj omawiam to co powiedziałem do tej pory. Widać także głębię tej struktury.



Zerkamy teraz w dół wąwozu. Zdjęcie jest niezbyt ostre, ale jak sądzę widać to o co chodzi. Tutaj też pojawia się strumień, który oczywiście w dalszym ciągu usiłuje pogłębiać wąwóz.



Opuszczamy na chwilę las i idziemy dalej na południe.



W kolejnej partii ekotonu podziwiamy łopian większy - Arctium lappa. Poraża go mączniak Erysiphe depressa.



Znowu jesteśmy w środku lasu, na skraju wąwozu. Tutaj widać pozostałości po byłych ujęciach wody.



Schodzimy teraz w dół. Dzieci boczną dolinką, ja i część opieki szczytową ostrogą.



Przez chwilę zerkam wstecz. Część buków zwyczajnych - Fagus sylvatica to potężne drzewa.



Jesteśmy już na dole. Tutaj oglądam namulisko po części zamaskowane znoszonymi przez wodę gałęziami. Dno wąwozu to less.





W tym momencie naszym celem był odtworzony niedawno staw. Tutaj zaordynowaliśmy dzieciom chwilę odpoczynku oraz krótki popas.





Przed właściwym stawem znajduje się ujęcie wody.



Wpada ona do niewielkiego zbiornika, w którym rozwijają się kolonie zielenic.



Zielenice rządzą także we właściwym stawie. Cóż to jest jeden w efektów istnienia oglądanego na samym początku śmietnika powitalnego.





W stawie zauważyliśmy pięknego ozdobnego grzybienia - Nyphaea.



Oto zbiornik jako taki. Kończy się on szeroką groblą u wylotu doliny.



Tutaj na zboczach doliny było sporo mięty długolistnej - Mentha longifolia oraz nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis. Większość dzieci zaopatrzyła się w miętę i pieczołowicie niosła ją z myślą o dostarczeniu do domu, aby delektować się jej smakiem w herbacie.



Ja na zakończenie tego odcinka naszego serialu uwieczniłem pająka krzyżaka.







Uwaga, będą jeszcze cztery odcinki.