Wiele miejsc odwiedzanych podczas naszych wycieczek kiedyś już oglądaliśmy. Teraz szukając atrakcji na tę wyprawę zwróciłem uwagę na charakterystyczny łuk skałek na południe od Nielepic. Jak to się mówi, musieliśmy tam zajrzeć. Oto lokalizacja tego miejsca w stosunku do Krzeszowic.



A teraz zbliżenie i oznaczenie przebytej trasy. W tej części będzie to trasa oznaczona kolorem fioletowym.



Pojechaliśmy trochę za daleko. Teraz wracając, aby dojść do właściwej doliny mijamy po prawej stronie drogi zarośla i skałki.





W miejscu, gdzie mieliśmy zdecydowanie skręcić na południe napotkaliśmy winorośl.



A to już droga, którą trzeba pójść aby dojść do Pierunkowego Dołu.



Po drodze mijamy dąb szypułkowy - Quercus robur porażony przez mączniaka - Microsphaera alphitoides.



Równolegle do drogi biegnie mocno zaśmiecona dolina.



Jak widać okoliczni mieszkańcy nic sobie nie robią z takich tabliczek.



Znaleźliśmy kolejne dowody na to, że tę okolicę zamieszkują analfabeci.







Idąc dalej mijamy łan nawłoci, głównie kanadyjskiej - Solidago canadensis.



A to już kolejna tabliczka i reakcja na zamieszczoną na niej treść.







Następnie mijamy łan wierzbownicy kosmatej - Epilobium hirsutum rosnącej między innymi w towarzystwie wiązówki błotnej - Filipendula ulmaria.



Wreszcie docieramy do skraju Pierunkowego dołu.



Po drodze mijamy skupisko situ - Juncus. Podejrzewam, że to sit rozpierzchły - Juncus effusus.



Był tutaj również groszek żółty - Lathyrus pratensis.



Trafiła się jeszcze topola osika - Populus tremula porażona przez rdzę Melampsora populnea.





Kolejny ładny kwiatek to bodziszek błotny - Geranium palustre.



Aby zobaczyć skałki musieliśmy przekroczyć ciek oraz pokonać barierę lasu. Oto pierwszy widok.



Droga do skałek była dość stroma. W drzewostanie dominuje grab zwyczajny - Carpinus betulus.



Po drodze mijamy niewielkie skałki, wręcz guziczki, w porównaniu z tymi, które czekały na nas w górze.



Bliżej bardzo stromych i okazałych skałek w drzewostanie pojawia się buk zwyczajny - Fagus sylvatica.







Byliśmy tego dnia o tej porze w tym miejscu jedynymi turystami.



Tym bardziej ochoczo wielu uczestników naszej wyprawy postanowiło pozwiedzać ten labirynt.



Na skałkach odkryliśmy, że są one przystosowane do wspinaczki.



Było co podziwiać.







Oto fragment bardziej zwietrzały i dlatego opanowany przez mszaki.



Niektóre skałki są dziwnie pochylone.



Ruszamy dalej w kierunku drugiej grupy skałek. Po drodze mijamy młodnik buka zwyczajnego - Fagus sylvatica.



W dalszym ciągu po lewej stronie mamy trawers skałek.



Dalej to już tylko naprzemiennie buczyna oraz niewielkie skałki.





Są też nieco większe izolowane formy.



Taka struktura tej skałki świadczy o tym, że pierwotnie w morzu jurajskim była to bioherma sinicowo-gąbkowa, znaczy się coś w rodzaju rafy.