Będąc w drodze do końca doliny zastanawialiśmy się nad dalszym ciągiem naszej wyprawy. Ponieważ na mapie firmy Compass zaznaczono Grodzisko, postanowiliśmy tam pójść. Na początku będzie oczywiście trasa zaznaczona kolorem zielonym.



Na razie kilka widoków z głównej drogi. Oto dolina Sanki.











Odbijamy teraz w prawo.Właściwy szlak to biegnący na wprost polny trakt.



Poprzez mijane gospodarstwo zerkamy w kierunku wylotu doliny Zimnego Dołu. Łysinę widać.



Mijamy teraz gospodarstwo znajdujące się w bliskości doliny rzeki. Tutaj zauważamy zmasakrowane olsze czarne - Alnus glutinosa.



Rzeka znajduje się po lewej stronie.



Teraz jest to ledwo się sączące, ale lokalnie rwące niewiniątko. Jak na razie nie słyszało się, aby Sanka była wylewna.





Jak widać to też jest szlak. Jego stan świadczy o tym, że jest rzadko uczęszczany.





Nadbrzeżną łączkę zdominował ostrożeń warzywny - Cirsium oleraceum.



Zbiorowisko wzbogaca bodziszek żałobny - Geranium phaeum oraz świerząbek orzęsiony - Chaerophyllum hirsutum.



Nad lewym brzegiem rzeki pochylają się wietlice samicza - Athyrium filix-femina.





Przez taki mostek należy się przeprawić aby pójść dalej. Zrobiliśmy to dwa razy. Musi Opatrzność nad nami czuwała, bo mostek nie spełnia wszelkich norm, a unijnych przede wszystkim. Skoro jednak uprawiamy turystykę w stylu emocje, edukacja, rozrywka nie powinniśmy się czepiać takich drobiazgów.



Oto widok z mostku w kierunku celu naszej wyprawy. Widać oznakowanie szlaku.



Idziemy przez pewien czas szlakiem.



Wkrótce odbijamy w prawo skos ku górze, ponieważ naszym celem było Grodzisko, a szlak wyraźnie je omijał.



W drzewostanie dominuje grab zwyczajny - Carpinus betulus z domieszką modrzewia europejskiego - Larix decidua.





Bliżej krawędzi od strony rzeki na dnie lasu pojawia się coś zielonego.



Znajdują się tutaj także niewielkie, w porównaniu z tym co widzieliśmy w Zimnym Dole, skałki.



Jedna z nich jest bardzo specyficznie wypreparowana.



Grodziska na razie nie zauważyliśmy, chociaż zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że Biskupin to ono nie jest.