Po wyjściu na główną drogę postanowiliśmy jeszcze zajrzeć na tytułową Górę Opatrzności. Tak to wygląda na mapie firmy Compass.



Musieliśmy tam pójść bo te oznaczenia były bardzo intrygujące.





O działającym tutaj zgromadzeniu zakonnym więcej informacji znajdziecie między innymi tutaj - http://orionisci.rel.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=247:czuow&catid=51:orionici-w-polsce oraz tutaj - http://pl.wikipedia.org/wiki/Orioni%C5%9Bci#Historia



Nas na początku zainteresował zdobiący początek drogi pszeniec gajowy - Melampyrum nemorosum.



Potem ruszyliśmy pod górę. Droga była niezbyt stroma.



Na jej poboczu zwróciliśmy uwagę na bardzo pokręconą, a przez to niezwyczajną sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris.





Idziemy dalej, dochodzimy do pierwszego zakrętu. Mijamy wapienną skałkę.





W tej okolicy zauważamy malowniczą nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



Nieco wyżej widać podciętą skarpę lessową. Tutaj jakby co, szczególnie po nawalnych deszczach pomoc Opatrzności dla tego co na górze może być potrzebna.



Teraz skorzystaliśmy ze schodów. Pies na górze nie bronił nam dostępu.



Nie szukaliśmy kontaktu z gospodarzami. Rozejrzeliśmy się tylko.









Opuszczamy teren i podążamy dalej w kierunku szczytu. Teraz droga jest trawiastym traktem.





Mijamy kolejny, jak sądzę ołtarz polowy.



Następnie zerkamy w dół stoku.



Zaczynamy wychodzić ponad granicę lasu.



Po drodze mijamy podobny do tego z Nielepic buk zwyczajny - Fagus sylvatica z charakterystycznym zbiornikiem na wodę.



Są tutaj także kępy grabu zwyczajnego - Carpinus betulus.



Powyżej granicy lasu znajduje się trawiasta przestrzeń. Tutaj ponadto dominuje nawłoć pospolita - Solidago virgaurea.





A poza tym okazało się, że nie jest to miejsce widokowe.



W pobliskich zaroślach zauważyłem jeszcze rozrastającego się sumaka odurzającego - Rhus typhina. Towarzyszyła mu nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis. Znaczy się mieliśmy dwu amerykanów w jednym miejscu.





Lepiej jednak było podziwiać krajowca, czyli nawłoć pospolitą - Solidago virgaurea.



Zaczynamy wracac. Ponownie wchodzimy w las. Stromy stok przekonał nas, że nie warto było szukać drogi na skróty.



To samo zasugerowały gęste zarośla.



Tedy pozostała tylko droga.





Z jej pobocza zza zasłony gałęzi dębów szypułkowych - Quercus robur zerkamy w kierunku doliny Zimnego Dołu.



Już będąc prawie przy minibusie uwieczniłem jeszcze w jednym z ogródków przydomowych ogórecznik lekarski - Borago officinalis.







A na zakończenie krótka notka o odwiedzanym przez nas miejscu z tablicy informacyjnej pod Łysiną.