To była pozornie prosta sprawa. Stwierdzić, że te pozornie symbiotyczne organizmy są wskaźnikiem jakości powietrza, którym oddychamy. Już w 1997 roku na wystawie "Porosty ostrzegają" doszedłem do wniosku, że na obszarach silnie zanieczyszczonych w przeszłości częściej będziemy obserwować mozolną odbudowę lichenoflory niż oceniać w oparciu o nią jakość powietrza.
Tym razem udzielałem pomocy uczniowi LO, który musiał także zmierzyć się z tym zadaniem. Ten wątek to przysłowiowe cegły dostarczone na plac budowy. Jaka praca w oparciu o nie powstała to już nie moje zmartwienie. Na razie tradycyjnie mapa firmy Compass. Park to oczywiście żółta trasa, potem był jeszcze kontrolny spacer przez miasto trasą oznaczoną kolorem niebieskim.



Startujemy od budynku Muzeum w kierunku ronda. Na początku na korze klonu jaworu znajdujemy obrost drobny - Physcia tenella. Oznaczenia podaję zgodnie z odpowiedziami, które uzyskałem we właściwym dziale tego forum.





Nieco dalej, tym razem na jesionie - Fraxinus trafił się orzast kolisty - Phaeophyscia orbicularis.





Większość drzew ma korę czarną pozbawioną porostów lub lokalnie zieloną od glonów aerofilnych.



Czasami i te glony, tak jak tutaj padają ofiarą grzybów korticioidalnych z rodzaju Athelia.



A to inny klon jawor - Acer pseudoplatanus i kolejne stanowisko orzastu kolistego - Phaeophyscia orbicularis.





Było też drzewo opanowane przez misecznicę proszkowatą - Lecanora conizaeoides. Ten porost pojawia się na wielu drzewach w parku.





Bardzo ciekawa sytuacja panuje blisko ronda. Tutaj na klonie jaworze - Acer pseudoplatanus występuje porost, który został oznaczony jako obrost wzniesiony - Physcia adsendens. Najciekawsze jest to, że najsilniej rozwinął się on po zachodniej stronie pnia, gdzie dociera najwięcej spalin samochodowych.





Gatunek ten występuje także w głębi parku na deskowatych korzeniach wiązu szypułkowego - Ulmus laevis.





Następnie udaliśmy się ponownie bliżej ulicy Mickiewicza, gdzie rośnie okazała sosna czarna. Na jej korze występuje tylko jakiś liszajec - Lepraria.



Odchodząc od tej sosny w kierunku południowym natrafiłem na niewielką plechę tarczownicy - Parmelia sulcata.



Pewnym przerywnikiem od strony ulicy Słowackiego jest platan klonolistny - Platanus x acerifolia.







W tej okolicy na innym klonie jaworze - Acer pseudoplatanus natrafiłem na kolejne, nieliczne plechy orzasta kolistego - Phaeophyscia orbicularis.





Opuszczając park zauważyłem, że kwitnie forsycja pośrednia - Forsythia intermedia.



Następnie udaliśmy się w rejon skrzyżowania ul. słowackiego z ulicą Oświęcimską. Tutaj zaraz za światłami rośnie jesion wyniosły - Fraxinus excelsior niemalże w całości w dolnej części pnia od strony jezdni pokryty listkowatymi porostami.



W oparciu o poprzednie oznaczenia przyjąłem, że powinien to być obrost wzniesiony - Physcia adscendens.







Sądzę, że ten skład gatunków lokuje park na pograniczu pustyni porostowej. W rzeczywistości stężenie dwutlenku siarki nawet w miesiącach zimowych nie przekracza w tej okolicy 80 mikrogramów na metr sześcienny. 90% drzew w parku praktycznie nie posiada porostów lub są one bardzo nieliczne.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 16.października.2012)