2012.11.24 21:34
To już będzie koniec tego długiego serialu. Teraz w miarę szybko podążymy w stronę dworca kolejowego w Szczakowej. Tak to przedstawia się na mapie firmy Compass.
Opuszczamy nieckę wyrobiska zerkając po raz ostatni na swoisty przekrój geologiczny pokazujący warstwy żużli oraz wapna.
Za niecką teren jest jeszcze równomiernie porośnięty drzewami, głównie brzozami brodawkowatymi - Betula pendula.
Drzewa znajdują się także na dole.
Było uroczo. Typowa złota polska jesień.
Ścieżka wiedzie teraz niezbyt wysoką groblą.
Ponieważ i te drzewa noszą numery po inwentaryzacyjne, konstatacja, że teren jest jeszcze równomiernie porośnięty drzewami, nabiera właściwego znaczenia.
Drzewostan powoli kończy się. Widok na hutę przesłania nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.
W dalszym ciągu idziemy niezbyt wysokim nasypem, który może być pozostałością pierwotnego obwałowania osadnika jako takiego. Coraz lepiej widać zabudowania, jak się okazuje raczej byłej Huty Szkła Szczakowa.
Ostatnie zgrupowanie w miarę dorodnych drzew to młode sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.
Przed nami kolejne brzozy brodawkowate - Betula pendula. Widać także charakterystyczny biurowiec huty.
Trawiasta przestrzeń przed nami skrywała kolejną niespodziankę.
Okazało się, że i tutaj masowo występuje kruszczyk błotny - Epipactis palustris. Teraz jest, jak to powiadamy w stanie zejściowym. Jak widać ma się dobrze, ponieważ wytworzył znaczną ilość nasion. A to oznacza, że za jakiś czas liczba osobników tego gatunku zwiększy się znacząco.
Idziemy dalej. Oto smutne resztki serca huty, czyli wanny.
Tak wygląda początek końca zakładu, który zaistniał tutaj w 1910 roku. W każdym bądź razie wówczas Huta jako taka weszła w posiadanie gruntów po Solwayu.
Dalsza droga wiedzie torowiskiem.
Zanim ruszyliśmy dalej kilka chwil poświęciłem świetlikowi wyprężonemu - Euphrasia stricta.
Kwitnienie tego gatunku to normalna rzecz, nawet o tej porze roku. Zakwitł także raczej zwiastun wiosny, pięciornik piaskowy - Potentilla arenaria.
W każdym bądź razie tak długi i miejscami ponury serial wypadało zakończyć kwitnąco.
Opuszczamy nieckę wyrobiska zerkając po raz ostatni na swoisty przekrój geologiczny pokazujący warstwy żużli oraz wapna.
Za niecką teren jest jeszcze równomiernie porośnięty drzewami, głównie brzozami brodawkowatymi - Betula pendula.
Drzewa znajdują się także na dole.
Było uroczo. Typowa złota polska jesień.
Ścieżka wiedzie teraz niezbyt wysoką groblą.
Ponieważ i te drzewa noszą numery po inwentaryzacyjne, konstatacja, że teren jest jeszcze równomiernie porośnięty drzewami, nabiera właściwego znaczenia.
Drzewostan powoli kończy się. Widok na hutę przesłania nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.
W dalszym ciągu idziemy niezbyt wysokim nasypem, który może być pozostałością pierwotnego obwałowania osadnika jako takiego. Coraz lepiej widać zabudowania, jak się okazuje raczej byłej Huty Szkła Szczakowa.
Ostatnie zgrupowanie w miarę dorodnych drzew to młode sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.
Przed nami kolejne brzozy brodawkowate - Betula pendula. Widać także charakterystyczny biurowiec huty.
Trawiasta przestrzeń przed nami skrywała kolejną niespodziankę.
Okazało się, że i tutaj masowo występuje kruszczyk błotny - Epipactis palustris. Teraz jest, jak to powiadamy w stanie zejściowym. Jak widać ma się dobrze, ponieważ wytworzył znaczną ilość nasion. A to oznacza, że za jakiś czas liczba osobników tego gatunku zwiększy się znacząco.
Idziemy dalej. Oto smutne resztki serca huty, czyli wanny.
Tak wygląda początek końca zakładu, który zaistniał tutaj w 1910 roku. W każdym bądź razie wówczas Huta jako taka weszła w posiadanie gruntów po Solwayu.
Dalsza droga wiedzie torowiskiem.
Zanim ruszyliśmy dalej kilka chwil poświęciłem świetlikowi wyprężonemu - Euphrasia stricta.
Kwitnienie tego gatunku to normalna rzecz, nawet o tej porze roku. Zakwitł także raczej zwiastun wiosny, pięciornik piaskowy - Potentilla arenaria.
W każdym bądź razie tak długi i miejscami ponury serial wypadało zakończyć kwitnąco.