Rodzaj mniszek - Taraxacum jest dość trudny do oznaczania, między innymi dlatego, że granice pomiędzy poszczególnymi gatunkami są dość płynne. Z jednej strony mamy cechy genetyczne, z drugiej modyfikacje siedliskowe. Genetyka jest wartością stałą. Wszak główny bohater tego odcinka to "zboczeniec uprawiający agamospermię", czyli skrajną formę rozmnażania wegetatywnego. Środowisko ma niewątpliwie silne działanie modyfikujące, ponieważ pamiętam sprzed około 40 lat przykład z podręcznika biologii, gdzie jednego osobnika dzielono na dwie części - znaczy się mamy ten sam genotyp a następnie sadzono w diametralnie różnych środowiskach, np. góry, nizina i po pewnym czasie były one do siebie prawie niepodobne. Stosowny tom Flory Polskiej nie rozstrzyga tego zagadnienia, a nawet, prawdę powiedziawszy, uniemożliwia samodzielnie dociekanie przynależności gatunkowej poszczególnych osobników.
Tego dnia, postanowiłem wykonać dokumentację fotograficzną przedstawicieli tego rodzaju z tytułowej ulicy. Tak to przedstawia się na mapie firmy Compass.



Zacząłem jednak od chmielu zwyczajnego - Humulus lupulus z ogrodzenia byłego lodowiska.





W sumie były tylko trzy domniemane gatunki. Oto pierwszy z nich. Łodygi i ogonki liściowe są czerwono nabiegłe, blaszki ciemnozielone. Ich łatki pocięte niemalże do nerwu głównego.













W drugim przypadku widać kontrast z tym, który wyłania się z lewej strony. Jest on masywniejszy, jasnozielony o mniej podzielonych blaszkach liściowych.









Trzeci z gatunków jest jasnozielony i prawie taki jak pierwszy.













A teraz zwróćmy uwagę na to, że każda niełupka dmuchawca jest genetycznie tym samym, co roślina macierzysta. Tylko od specyficznego zbiegu okoliczności zależy, czy będą do siebie oraz rośliny macierzystej podobne