Tego dnia odbyłem spacer w towarzystwie znakarza aby ostatecznie wytyczyć przebieg przyrodniczej ścieżki dydaktycznej. Jej pełny tekst znajduje się tutaj - http://www.chrzanow.pl/files/chechlo1_.pdf
W dużym uproszczeniu chodzi o to aby w myśl zasady wstąpił do Piekieł, po drodze mu było dotrzeć do Borowca przez Pogorzyce. Wiele odcinków tej trasy pokazywałem już w innych wątkach. Na mapie firmy Compass całość oznaczyłem kolorem czerwonym, wyróżniając na żółto odcinek objęty aktualną częścią fotoreportażu



Park przeszliśmy szybko. Przy ulicy Słowackiego zobaczyliśmy stroszącą pióra sierpówkę.



Dalej była ulica Sokoła, na przykładzie której pokazuję rolę zieleni w mieście. Jest to w całości przystanek nr 1. Na początku laurowiśnia wschodnia - Prunus laurocerasus. To zdjęcie to już historia. Ten okazały krzew, największy przedstawiciel tego gatunku w Chrzanowie został wykarczowany.



Przy ulicy Sokoła opodal skrzyżowania z ulicą Piłsudskiego zwracamy uwagę na grupę klonu zwyczajnego w odmianie kulistej - Acer platanoides "Globosa".





Następnie na dłużej przystajemy tuż przy skrzyżowaniu z ulicą Focha. Obecnie znajduje się tutaj Powiatowe Centrum Edukacji. Tutaj w przyległym ogrodzie oglądamy najstarsze w Chrzanowie okazy jedlicy zielonej w odmianie sinej - Pseudotsuga menziesii ssp. Glauca.





Zwracam także uwagę na architekturę. To koniec Alei Henryka i balkon na domu nr 64.





Interesujący jest też balkon na domu nr 66.





Następnie bardzo szybko ulicą Stara Huta dotarliśmy do ulicy Zbożowa. Teraz spoglądamy na główny cel naszej wycieczki, czyli górę Zbójnik, będącą częścią masywu Żelatowej. Na trawersie drzew zajmujących środkowy plan znajduje się drugi przystanek dydaktyczny.



Jest to wzniesienie Krzywda, zwane też Winna Góra. Ostatnio jest intensywnie zabudowywane. Od ulicy Zbożowej odcinka go bardzo krótki ciek. Tutaj oglądamy jego źródło.



Na razie jednak zajrzyjmy do drzewostanu po północnej stronie ulicy. Jest to była piaskownia zarośnięta przez las z dominacją robinii akacjowej - Robinia pseudoacacia. Wyraźnie widać, że mieszkańcy tej okolicy wolą mieszkać na własnych śmieciach.





Oczywiście jest tam też pewna domieszka cudzych śmieci, ale nie mam zamiaru ich odróżniać.





Te atrakcje zostały pominięte w wydawnictwie oraz celach dydaktycznych.



Zajmijmy się ciekiem. Tylko bardzo wczesną wiosną widać, jak płynie tędy woda. O stałym i w miarę długim czasie tego spokojnego przepływu świadczy skrzek.



Strumień sączy się z wolna, nawet lekko meandruje. Kończy się niedaleko widocznego przepustu pod linią kolejową.





Teraz z prawego brzegu cieku spoglądam na las pełniący rolę wysypiska śmieci.



A w dolinie cieku wody jest bardzo dużo



Prawdę powiedziawszy jest to mokradło z przepływającą wodą.



Ciek jako taki kończy marnie.