Po rozminięciu się z Cisowymi Skałami zdecydowaliśmy się aby ich usilnie nie szukać, zakładając, że jeszcze tutaj wrócimy. Teraz wracamy trasą oznaczoną na mapie firmy Compass kolorem ciemnoniebieskim.



Opuszczając skraj buczyny nagle znalazłem się na przesiece pod linią wysokiego napięcia. Nigdy tutaj nie byłem. To był północno-wschodni stok wzgórza.



Zszedłem nieco w dół i zerknąłem w górę ku krawędzi wzniesienia.



Następnie spojrzałem pod nogi i znalazłem wawrzynek wilcze łyko - Daphne mezereum.



Szybko wróciliśmy do buczyny i ruszyliśmy jej skrajem w dół stoku.





Po drodze trafiło nam się coś takiego. W dziale o śluzowcach umieściłem to jako śluźnię. Teraz, ale jeszcze nie miałem okazji tam być ponownie odnoszę wrażenie, że jest to młoda tapeta z gatunku Phlebiopsis gigantea. Z drugiej strony taka duża na nie rozłożonych liściach bukowych jest również nieprawdopodobnym zjawiskiem.





Szybko zbliżamy się do granicy buczyny i boru.



Teraz natrafiamy na świeżo rozwinięte liście kruszyny pospolitej - Frangula alnus.





Droga przez bór wiedzie początkowo pod górkę. To jedna z licznych tutaj wydm śródlądowych.



Jak widać dominuje tutaj sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



Teraz w runie dominantę stanowi jasnozielona borówka czarna - Vaccinium myrtillus.





Mijamy porębę. To normalna rzecz w lasach gospodarczych.



W lasach ziemi chrzanowskiej sadzi się brzozę brodawkowatą - Betula pendula wzdłuż leśnym dróg. Być może gdzie indziej również.





A to już droga Trzebinia - Bukowno na wysokości północno-wschodniego skraju osadników elektrowni Siersza II.



Po krótkim odpoczynku wezwaliśmy transport i ruszyliśmy wzdłuż niej na południe. Bardzo szybko zauważyliśmy spore skupiska wiązówki bulwkowej - Filipendula vulgaris.



A skraj lasu jest taki sobie.



Czasami jednak trafiają się osobliwości tak jak to skupisko gruszyczki jednostronnej - Ramischa secunda. Obecnie jest to między innymi gruszynka jednostronna - Orthilia secunda.



W tym momencie, a byliśmy już tak w połowie odcinka drogi biegnącej równolegle do osadników weszliśmy do lasu, mając nadzieję na kolejne stanowiska roślin chronionych.



I nie zawiedliśmy się. Niemalże, jak to się powiada od strzału, natrafiliśmy na pomocnik baldaszkowaty - Chimaphila umbellata.





Teraz idziemy wzdłuż czegoś, co w założeniu miało być rowem przeciwpożarowym.







Tutaj równolegle do drogi las rośnie na skraju wydmy.



Oczywiście z góry widać jakieś śmieci.



Po wyjściu na drogę stwierdzamy, że jest to typowa instalacja z kategorii budują, remontują, urządzają.



Tutaj poczekaliśmy, patrząc jak wierzchołek prawdopodobnie najwyższego komina w Europie ginął we mgle.