W pierwszą sobotę sierpnia odwiedziłem kamieniołom w Dubiu. W związku z tym, że rozpoczął się ostatni, a zarazem najważniejsze etap rewaloryzacji chrzanowskiego ogrodu geologicznego udaję się tu i ówdzie po różnego rodzaju ciekawostki. W tym miejscu pozyskuje się sławne dewońskie dolomity ze Zbrzy. Oto fragment mapki firmy Compass.



W sumie przejechaliśmy w towarzystwie pięknej pani sztygar dolną nieckę wyrobiska. Kamień tutejszy ma szarą barwę a podczas obróbki pachnie siarką. Oto widok ogólny zachodniej ściany wyrobiska na najniższym jego poziomie.



Tak to wygląda z bliska. Im bardziej eksploatacja będzie posuwała się w kierunku zachodnim, tym bardziej będzie się tutaj cofać w czasie.



Ze szczelin sączy się woda. Cóż podczas eksploatacji bardzo łatwo o przecięcie żył wodnych.





Penetrację zaczynam od północno-zachodniego skraju wyrobiska. Część skał ma czerwone wstawki krystaliczne.



A to już część zachodniej krawędzi wyrobiska i odsłonięta płaszczyzna oddzielności.



Przemieszczam się ku południowo-zachodniej krawędzi dolnego poziomu wyrobiska.





A to już widok ogólny całej południowej ściany najniższego poziomu eksploatacji.



W tej okolicy natrafiam na dolomity częściowo przeobrażone w marmur.



Widoki są tutaj niepokojące a zarazem fascynujące.





Przy północno-wschodniej krawędzi wyrobiska widać pokłady lessu, który jest trochę zazieleniony.





W każdym kamieniołomie znajduje się miejsce w którym gromadzi się wodę. Nie inaczej jest tutaj.



I ponownie zerkamy na południowo-wschodni a następnie północno-wschodni kraniec wyrobiska.





Teraz wyjechaliśmy dwa piętra wyżej na południowej części wyrobiska. Tutaj także znalazłem kilka ciekawych okazów.



Najlepiej widać to, kiedy ponownie próbujemy ogarnąć całość.



Tak w miejscu postoju wyglądał raj geologa.



A to jeden z typowych dla tej okolicy okazów, dolomit z brucytem.