2013.10.22 20:25
Oto serial oparty o kolejna włóczęgę po Trzebini w ramach rozpoznawania i poszukiwania stanowisk roślin chronionych. Tym razem tak jak na mapie firmy Compass przeszliśmy się pomiędzy tytułowymi punktami obchodząc szerokim łukiem tereny elektrowni Siersza II. Teraz cała trasa jest oznaczona kolorem czerwonym. Na żółto podkreśliłem odcinek obejmujący dany fragment trasy. Uwaga w sumie będzie ich dziewięć.
Początek nie zapowiadał się interesująco, o czym świadczy ta "zadyma".
Szybko minęliśmy chłodnie kominowe.
Dla porządku uwieczniliśmy dwa kruszczyki rdzawoczerwone - Epipactis atropurpurea rosnące tak po prostu przy drodze.
Był też kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
Rzuciliśmy okiem na zalew Osowiec.
Uwieczniliśmy jeszcze jednego kruszczyka rdzawoczerwonego - Epipactis atrorubens.
Brzeg zalewu wyglądał zachęcająco.
Był tam między innymi dzięgiel leśny - Angelica sylvestris.
Wychodzę na drogę. Przy okazji znajduję pozostałości działań sprzed pierwszego lipca tego roku.
Na wysokości ośrodka wypoczynkowego znajduje się marny sosnowy lasek.
A w nim kolejne skupiska kruszczyka rdzawoczerownego - Epipactis atrorubens.
W sumie las jest taki sobie, w miarę typowy.
W runie dominuje borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea.
Z krzewów pojawiają się nieliczne jałowce pospolite - Juniperus communis.
Idziemy dalej, przecinając jedną z wielu w tej okolicy linii energetycznych. Zadyma w elektrowni jeszcze trwa, chociaż już nie tak intensywnie jak na początku.
Kolejny płat boru to ewidentne nasadzenie.
Za nim znajdujemy następny ciąg linii wysokiego napięcia.
Kolejny płat boru niewiele różni się o tych widzianych uprzednio.
Jeśli chodzi o rośliny chronione to jest jakaś odmiana. Oto pomocnik baldaszkowy - Chimaphila uymbellata.
A dalej znowu bardzo gęsty bór, można by powiedzieć prawie świeży.
Mamy tutaj kilka pagórków, w istocie wydm śródlądowych.
Kolejna osobliwość to widłoząb kędzierzawy - Dicranum polysetum.
Przechodzimy pod kolejną linią energetyczną. Znajdujemy się na południowy zachód od Czyżówki.
Oto znak końca zwartej zabudowy Czyżowki na jej zachodnim krańcu.
Ten etap naszej wędrówki kończymy na pętli autobusowej.
Początek nie zapowiadał się interesująco, o czym świadczy ta "zadyma".
Szybko minęliśmy chłodnie kominowe.
Dla porządku uwieczniliśmy dwa kruszczyki rdzawoczerwone - Epipactis atropurpurea rosnące tak po prostu przy drodze.
Był też kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
Rzuciliśmy okiem na zalew Osowiec.
Uwieczniliśmy jeszcze jednego kruszczyka rdzawoczerwonego - Epipactis atrorubens.
Brzeg zalewu wyglądał zachęcająco.
Był tam między innymi dzięgiel leśny - Angelica sylvestris.
Wychodzę na drogę. Przy okazji znajduję pozostałości działań sprzed pierwszego lipca tego roku.
Na wysokości ośrodka wypoczynkowego znajduje się marny sosnowy lasek.
A w nim kolejne skupiska kruszczyka rdzawoczerownego - Epipactis atrorubens.
W sumie las jest taki sobie, w miarę typowy.
W runie dominuje borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea.
Z krzewów pojawiają się nieliczne jałowce pospolite - Juniperus communis.
Idziemy dalej, przecinając jedną z wielu w tej okolicy linii energetycznych. Zadyma w elektrowni jeszcze trwa, chociaż już nie tak intensywnie jak na początku.
Kolejny płat boru to ewidentne nasadzenie.
Za nim znajdujemy następny ciąg linii wysokiego napięcia.
Kolejny płat boru niewiele różni się o tych widzianych uprzednio.
Jeśli chodzi o rośliny chronione to jest jakaś odmiana. Oto pomocnik baldaszkowy - Chimaphila uymbellata.
A dalej znowu bardzo gęsty bór, można by powiedzieć prawie świeży.
Mamy tutaj kilka pagórków, w istocie wydm śródlądowych.
Kolejna osobliwość to widłoząb kędzierzawy - Dicranum polysetum.
Przechodzimy pod kolejną linią energetyczną. Znajdujemy się na południowy zachód od Czyżówki.
Oto znak końca zwartej zabudowy Czyżowki na jej zachodnim krańcu.
Ten etap naszej wędrówki kończymy na pętli autobusowej.