Tego dnia oprowadzałem po ciekawych miejscach grupę studentów z Krakowa. Uczą się oni geoturystyki, więc zaserwowałem im potężną porcję doznań z kategorii 3 x e. Na początku było łatwo - oto warpie na Kolonii Rospontowej w Chrzanowie. Na początek oczywiście mapa firmy Compass.



Potem pierwsze wyrobiska przysypane opadłymi liśćmi buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Buczyna poza byłą kopalnią też wygląda znakomicie.



Na tym pofałdowanym terenie bardzo ciekawie prezentują się padające cienie drzew.



W sumie trudno teraz poznać, że to była kiedyś kopalnia. Ten krajobraz nie zmienia się od kilku lat.





Znacznie więcej czasu spędziliśmy na arkozie kwaczalskiej, w okolicy oznaczonej niebieską linią.



Naszym celem był wąwóz Gródek. Do celu podjechaliśmy tak zwaną Soboniową Drogą. Na początku udajemy się do górnej części wąwozu przedzierając się przez zarośla z dominacją dzikiego bzu czarnego - Sambucus nigra.



Nieco dalej wszystko się trochę rozluźnia.



A to już często pokazywany próg denudacyjny.



Wróciliśmy na drogę. Tutaj na skraju wąwozu jest podejmowana heroiczna a zarazem skazana na porażkę próba powstrzymania zabierania drogi przez erodującą krawędź.



Oto skraj drogi przy głównej odnodze wąwozu.



Oto kolejne wysypisko cegieł. Tutaj ciśnie się tylko jeden komentarz - bo PSZOK był za daleko.



Idziemy teraz w kierunku bocznej odnogi Gródka.



Droga biegnąca wzdłuż jej prawego brzegu mocno zarosła.



Wchodzimy do środka pokonując szczytowe zarośla z dzikim bzem czarnym - Sambucus nigra.



W środkowym odcinku wąwozu krzewów brak. Jest ślicznie. W każdym bądź razie studenci byli zachwyceni.



Docieramy do jednego z progów zbudowanych z tajemniczego czwartorzędowego zlepieńca. Jednocześnie widzimy, że dalej znajdują się zasieki z powalonego drzewa.



W tej okolicy pokazałem jeszcze miejsce po ostatnim araukarycie, który stąd wydobyliśmy z Marianem Kucem. Jest eksponowany w ogrodzie geologiczno-orientalnym w Chrzanowie.



Te zasieki pokonaliśmy.



Zobaczyłem również, że paprotnik kolczysty - Polystichum aculeatum ma się dobrze.



Dolna część wąwozu znowu staje się królestwem krzewów w tym dzikiego bzu czarnego - Sambucus nigra.





Ruszamy teraz w górę głównego ciągu.





Na powierzchni arkozy znajdujemy płaty wątrobowca stożki ostrokrężnej - Conocephalum conicum.



Są też ślady cywilizacji.



Ale czasami nie jest źle.



Są nawet takie betonowe konstrukcje. Obserwuję je tutaj od kiedy tylko zacząłem zwiedzać to miejsce.



A to już ściana arkozy z prawego brzegu wąwozu. Jest płaska, prawie gładka.



Wystarczy przyjrzeć się jej bliżej aby zobaczyć bruki kamienne złożone z otoczaków białego kwarcu oraz czarnego lidytu.



Kiedy doszliśmy do końca tej odnogi znaleźliśmy kolejny dowód na to, że idea PSZOK-ów oddalonych od miejsc zamieszkania, do których mieszkańcy dobrowolnie będą dowozić to czego nie wolno wrzucać do kubłów nie jest dobrym pomysłem.



Tym nie mniej będąc w tej okolicy grupa w celu zaznania pewnych emocji postanowiła pokonać ten śmietnik powitalny. Wszak zobaczyliśmy go kiedy tylko tutaj dojechaliśmy.





Następnie udaliśmy się w rejon Starego Dworzyska oraz Obserwatora gdzie nie robiłem zdjęć. Potem pojechaliśmy do kamieniołomu w Regulicach. Na cytowanej mapie jest to miejsce oznaczone kolorem zielonym. Kamieniołom jak widać także powoli obrasta w brzózki, czyli brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Jeszcze można podziwiać staw.



W końcu niecki wyrobiska krajobraz jest posępny.



A to już boczna odnoga znajdująca się blisko wejścia. Tutaj zostały jakieś rury.



W tej okolicy można podziwiać czysty melafir zbity, lub jak się to teraz pisze paleobazalt.



Jego ściany pokrywają mchy i porosty.



Pytanie, jak długo jeszcze będzie to wszystko widoczne, jeśli nie zacznie się przeciwdziałać sukcesji.