Teraz przenosimy się na drugi plan filmowy. Dla mnie to był, tak jak w tytule pierwszy raz. Jest to okolica oznaczona niebieskim kołem. Kamieniołom położony blisko brzegu Białej Przemszy. Na szczycie wzniesienia znajduje się las zwany Ogon.



Ekipa filmowa zaczęła rozkładać sprzęt, a ja zacząłem się zapoznawać z okolicą. Wszak musiałem o czymś w tym filmie opowiedzieć. W badaniach antropologicznych określa się to doświadczeniem obcości. Na początku zaintrygowała mnie ta grupa bloków dolomitu oraz rosnąca w jej pobliżu siewka klonu jaworu - Acer pseudoplatanus.





Potem zerknąłem na podstawę odsłonięcia.



Następnie spojrzałem ku górze.



W połowie wysokości w pionowej szczelinie wypatrzyłem ptasie gniazdo.



U podnóża skalnej ściany oraz na części bardziej łagodnej ściany także rośnie las. Dominuje w nim brzoza brodawkowata - Betula pendula, co tej wiosny dawało bardzo malowniczy efekt.



Ze szczytu także wychylały się brzozy brodawkowate - Betula pendula.





Jedno z drzew było bardzo zdeterminowane.



Skała ma strukturę porowatą.



W masie daje się zauważyć bardzo grube ławice pierwotnego osadu.



W połowie odsłonięcia zaznacza się jedna, cienka warstwa wyraźnie różniąca się składem od warstw leżących pod nią i nad nią.



Ponownie, ale z innego miejsca zerkam w górę.



Następnie z tej okolicy patrzę na całą ścianę.



Warstwy w górze sprawiają wrażenie podobnych do tych ze środka, co świadczyłoby o pewnej powtarzalności warunków sedymentacji.



W miejscach świeżo przełamanych widać, że skała jest w masie brudnożółta.



W innym miejscu ujawniło się cienkie warstwowanie w obrębie grubej ławicy osadu.



Czas na akcent botaniczny. Oto mniszek - Taraxacum, który usadowił się w szczelinach.



To miejsce u podnóża ściany też jest interesujące. Zastanawiające są te promieniste pęknięcia.



Patrzymy teraz na otoczenie skałki. W sąsiedztwie, ale w pewnej oddali płynie Biała Przemsza. Bliżej biegnie linia kolejowa - Katowice - Kraków.



Kolejny rzut oka ku górze i następna zdeterminowana brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Na krawędzi wypatrzyłem także brzozę ciemną - Betula pendula ssp. obscura.



Są też sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.



Pora teraz na kilka inskrypcji naskalnych.





Na początku u podnóża skały zwróciłem uwagę na blok z ciekawą płaskorzeźbą. Do dziś nie wiem co to jest. Są tutaj dwa młotki i cyrkiel.



Tak wygląda miejsce, w którym ta kompozycja się znajduje.



Teraz znajdujemy się na górze formacji, czyli w lesie zwanym Ogon. Przyglądamy się brzozie ciemnej - Betula pendula ssp. obscura pomiędzy brzozami brodawkowatymi - Betula pendula.



Brzoza ciemna - Betula pendula ssp. obscura występuje tutaj w kilku egzemplarzach. Oto drugi z nich.



A teraz odwracamy się od krawędzi i zerkamy w głąb lasu.



Dają się zauważyć długie, bardzo równe rowki. To skutek pękania górotworu.





Jak widać najmłodsze pokolenie lasu to dąb czerwony - Quercus rubra.





Światło przechodzące przez liść jednego z nich dało bardzo ciekawy efekt plastyczny.



I jeszcze jeden widok lasu z prostymi drzewami.



Kończymy jednak widokiem bardzo pokręconej brzozy brodawkowatej - Betula pendula.