Rezerwat geologiczny Kajasówka, położony na południe od drogi 780 pomiędzy Przeginią a Przeginią Duchowną powinien być dobrze znany w naszych kręgach. Tym nie mniej na początku mapa firmy Compass z podzielonym na cztery części szlakiem okrężnym, który tego dnia przeszliśmy.



Zanim ruszyliśmy na szlak urządziliśmy sobie małą przerwę na kawę w pobliskiej restauracji. Przy okazji umówiliśmy się, że kiedy zaczniemy wracać przygotują dla nas zamówiony posiłek. Na początku droga prowadząca do Przegini Duchownej oraz to bardzo ważne skrzyżowanie dróg.





W dnie lasu znajdują się spore skupiska jeżyn - Rubus sp. sp. One przetrzymały zimę bez zrzucania liści.



Następnie mijamy dolinę cieku, jednego z dopływów rzeki Rudno. Bardzo blisko niej znajduje się las w typie boru mieszanego.





A to już ciek i otaczający go łęg.





Teraz zbliżyliśmy się do miejsca, w którym skręcimy na wschód. Tutaj możemy przeczytać prawie wszystko o Kajasówce.



Tutaj przyglądam się dokładniej jeżynie, której łany mijaliśmy na początku. Wychodzi na to, że jest to jeżyna dwubarwna - Rubus bifrons.





Teraz idziemy zdecydowanie lasem w typie boru mieszanego z elementami grądu. Właściwie ta ścieżka wiedzie przez ekoton.



Jedną z ciekawostek jest mrowisko bardzo brutalnie potraktowane przez dzięcioła zielonego. Owady już się wzięły za odbudowę.





Teraz dominuje bór.







A to już partia bardziej grądowa podchodząca pod stromy, północny stok wzgórza. W tym miejscu przekraczamy połowę tego odcinka tej trasy.





Tutaj też znajduje się chwilowo suche koryto cieku.





A nad nami dominuje sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



Dla odmiany w partii grądowej natrafiamy na okazałe drzewa buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Patrząc na południe dostrzegamy stromy stok Kajasówki majaczący zza gęstych drzew i krzewów.



Patrząc na północ mamy dominujący bór mieszany. W nim jako domieszka pojawia się świerk pospolity - Picea abies.





Bliżej końca tego odcinka naszej wycieczki w partii grądowej władzę przejmuje buk pospolity - Fagus sylvatica.



To już prawie koniec.



Zasadniczo poruszamy się na terenie formacji jurajskiej znacznie przekształconej w miocenie. Natrafiliśmy również na osady najwyższego piętra antropocenu. Jak widać po ich wyglądzie, na szczęście w nieszczęściu, można je datować na okres sprzed 1 lipca ubiegłego roku.





I tak opuściliśmy las. Teren na północ od Kajasówki w osi drogi 780 jest rowem tektonicznym.