Wędrując boczną odnogą jaru w stokach Brandyski dotarłem do miejsca, gdzie krzyżują się leśne przedłużenia ulic Słowikowa, Drozdowa oraz Brandyska. Przez chwilę pokręcę się w tej okolicy a następnie zdecydowanie ruszę na wschód trasą oznaczoną kolorem fioletowym.



W szczytowym odcinku tego wąwozu pojawiają się wyraźnie, chociaż niewielkie progi denudacyjne. W podłożu odsłania się less.





Jak widać część miejscowej ludności uprawia tutaj "Łomżing". A poza tym widać gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.



Paprocie reprezentuje tutaj nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.



Za chwilę znajdę się na górze.



Już tam jestem i teraz spoglądam za siebie, czyli w dół wąwozu.



Idę teraz wąską dróżką wzdłuż wąwozu.



Docieram do innej poręby.



Następnie znajduję kolejną odnogę jeszcze innego wąwozu.



W drodze do niej mijam skrzyp leśny - Equisetum sylvaticum.



Napis na drzewie dotyczy administracji leśnej.



Nieco dalej znajduje się złamane drzewo na które wspinał się bluszcz pospolity - Hedera helix.



W drzewostanie jak widać na podstawie opadłych liści spotykamy klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Jest też dąb bezszypułkowy - Quercus petraea.



Znaczący udział ma jeszcze buk pospolity - Fagus sylvatica.



Jestem już na drogach i zerkam na zachód. Po lewej mamy leśne przedłużenie ulicy Brandyska po prawej ulicę Drozdową.



O bliskości cywilizacji świadczy obecność żółtlicy owłosionej - Galinsoga ciliata.





Skręcam teraz w kierunku Grojca. Przy drodze mijam kapliczkę.





Las po obu stronach drogi jest stosunkowo młody.





W drzewostanie dominuje dąb czerwony - Quercus rubra. Pomiędzy liśćmi trafia się to i owo, świadczące o lokalnej kulturze.



Pojawił się również samotny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.



Dominującą paprocią jest w tej okolicy wietlica samicza - Athyrium filix-femina.



Pojawia się także sporo pokrzywy zwyczajnej - Urtica dioica.



Towarzyszy jej dzięgiel leśny - Angelica sylvestris.



Znajduję także pieniek po brzozie brodawkowatej - Betula pendula. Ma ona tak jak drzewo z czwartej części mocno piłkowane liście.



Ponieważ tak naprawdę trwała jesień wreszcie udało mi się spotkać jaskrawo przebarwione siewki dębu czerwonego - Quercus rubra.



Dla kontrastu siewki jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior były jeszcze zielone.



Widać już zabudowania Grojca. Jednocześnie w drzewostanie pojawia się płat okazałych świerków pospolitych - Picea abies.



Przy drodze znajdujemy samotną nawłoć kanadyjską - Solidago canadensis.







A poza tym pod płatami jeżyny Bellardiego - Rubus pedemontanus skrywają się egzotyki charakteryzujące niektóre osady najwyższego piętra antropocenu.







Oderwijmy się na chwilę od tego co pod nogami i spójrzmy przed siebie. Jak widać stok Brandyski jest bardzo stromy.



Wracamy na drogę.



Mijamy kolejne skupiska osadów najwyższego piętra antropocenu.





Ruszam teraz szybko ku pierwszym w tej okolicy zabudowaniom Grojca.



Po dojściu do skraju lasu zerkam za siebie.



Mając przed oczyma niektóre dotychczasowe widoki oraz treść tablicy można śmiało uznać, że okoliczną ludność tworzą analfabeci.