Na wschód od terenów byłej kopalni Jan Kanty znajdowało się przypadkowe zgromadzenie drzew. Kilkanaście lat temu przekształcono je w park. Tego dnia przemknąłem przezeń trasą oznaczoną kolorem jasnożółtym. Ostatecznie moim celem był Las Podłęski.



Na początku jeszcze trawiasta a właściwie trzcinnikowa powierzchnia poprzedzająca drzewostan. Dominującą trawą jest oczywiście trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.





Następnie ze skraju lasu jeszcze raz spoglądam w kierunku najwyższego słupa ogłoszeniowego w Jaworznie.



Drzewostan parku tworzy to co leśnicy nazywają pierwszym pokoleniem lasu. Jest to brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Teren ten nader często odwiedzają dziki.



Idziemy dalej. Póki co brzoza brodawkowata rządzi.



Na niektórych drzewach pojawiają się osobliwe czeczoty.



W runie lasu pojawia się kuklik pospolity - Geum urbanum w towarzystwie poziomki pospolitej - Fragaria vesca.





Część terenu jest mocno pofalowana. To szkody górnicze.



A to już kolejna płaszczyzna zryta przez dziki.



Po chwili natrafiam na martwą brzozę brodawkowatą - Betula pendula opanowaną przez białoporka brzozowego - Piptoporus betulinus.







Przechodzę przez kolejne partie zdeformowanego terenu.



Po pewnym czasie natrafiam na fragment drzewostanu z topolą osiką - Populus tremula.



Jest też kolejna brzoza brodawkowata - Betula pendula z czeczotą.



Bliżej południowej krawędzi parku teren jest lepiej urządzony. Tutaj oglądamy świerk kłujący - Picea pungens.



Są też urządzone dróżki.



Z gatunków celowo posadzonych mamy kulistą formę robinii akacjowej - Robinia pseudoacacia "Umbraculifera". Te drzewka mają jeszcze bardzo zielone liście.





Dla odmiany inne gatunki drzew albo już zrzuciły liście albo przynajmniej zmieniły ich kolor.



Tak zrobiła nawet siewka dębu szypułkowego - Quercus robur w południowej części lasu. Tak bowiem w tej okolicy wygląda park.



Na wielu drzewach, przede wszystkim na topoli osice - Populus tremula pojawiły się stygmaty śmierci.





Ten krzyżyk zapewne ma taką samą moc jak czerwona kropka.



Południową krawędź parku, jak dla mnie wytycza linia kolejowa.



W tej okolicy natrafiamy na bardzo czerwony dąb czerwony - Quercus rubra.



Ostatnie zdjęcie tego odcinka przedstawia widok linii kolejowej.



Za torem znajduje się las będący, jak zaznaczyłem na wstępie podstawowym celem mojej wizyty w tej okolicy.