Dwie dobrze znane miejscowości, więc tym razem mapy nie będzie. W tym wątku będzie o początku i końcu naszej wycieczki. To co było pośrodku pokażę w kolejnym wątku. Zasadniczo zamierzaliśmy odwiedzić Świnną Porębę i Mucharz, ale z racji złych warunków atmosferycznych zdecydowaliśmy się umoczyć nieco bliżej Chrzanowa. Na początku zatrzymaliśmy się w Liszkach. To z tej miejscowości wywodzi się słynna kiełbasa lisiecka, o której tak piszą w Wikipedii - jest wytwarzana z wysokiej jakości mięsa wieprzowego, głównie z szynki (85% składu). Posiada kształt wianka o średnicy 35–40 cm. Zewnętrzna powłoka ma kolor ciemnobrązowy, wynikający z procesu naturalnego wędzenia, jest lśniąca i lekko pomarszczona, sucha w dotyku. Kiełbasa ma około 52 mm grubości. W jej przekroju widoczne są jasne kawałki mięsa szynkowego, otoczone ciemniejszym farszem mięsnym. Kiełbasa lisiecka posiada smak doprawionego mięsa wieprzowego z delikatnymi aromatami pieprzu i czosnku.
Dla nas najważniejszy był kościół. Oto on w widoku ogólnym.



Tyle o kościele można poczytać w Wikipedii. Liszki – neoromański, trójnawowy kościół św. Mikołaja z 1873 roku, konsekrowany w 1888 roku przez biskupa krakowskiego kardynała Albina Dunajewskiego. W bocznych ołtarzach znajdują się obrazy z XVIII wieku, natomiast w ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z XVII wieku, w srebrnych sukienkach.
Na ołtarz główny mogliśmy sobie spojrzeć z oddali. Dobre i tyle. Wszak w niejednym kościele zdarzało nam się pocałować przysłowiową klamkę.



Oto widok terenu przed kościołem.





Tradycyjna szopka nie powalała urodą.



Od strony północnej zza muru rozciągał się taki widok. Mur obrasta kwitnący a nawet owocujący bluszcz pospolity - Hedera helix.





Przed kościołem, jak mniemam znajduje się rynek. Tutaj między innymi zobaczymy okazałe kuliste robinie akacjowe - Robinia pseudoacacia 'Umbraculifera'.



Ma pniu jednej z nich występują porosty a na nich tapeta z rodzaju Athelia. Według jednych źródeł to grzyb korticioidaly, według innych grzyb lichenizujący, czyli po prostu porost.





Taki był początek naszej wycieczki. Teraz będzie koniec. Zwiedzanie Alwerni zaczynamy od rynku. Dom podcieniowy w stanie zejściowym wciąż istnieje.



Główne ścieżki rynku wyłożono porfirem. To kamień pochodzący z Włoch. Inne kamienie to też najwyższa dostępna w Polsce jakość.





Oto studnia.



Teraz widok ogólny. Rozłożyste drzewo to robinia akacjowa - Robinia pseudoacacia.



Teraz zerkamy w kierunku apteki i domu w stanie zejściowym.



Kapliczce na rynku wybudowanej przez żydowskiego przedsiębiorcę Grunbauma dla katolickich robotników przywrócono pierwotny wygląd. Jedno się tylko nie zmieniło. Na wmurowanej tabliczce można przeczytać, że wzniesiono ją w 1860 roku a na stojącej obok tablicy informacyjnej, że stało się to prawdopodobnie w 1853 roku.





Zdjęcia tych tabliczek i wygląd rynku na krótko przed oficjalnym otwarciem znajdują się tutaj - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/653176.html
Następnie udaliśmy się w rejon klasztoru. Na początku zerkamy w głębię tutejszego wąwozu. Jak w osadach najwyższego pietra antropocenu zarysowuje nam się luka sedymentacyjna







Do kościoła w Alwerni można wejść bez problemu. Musi jest jakiś monitoring. Oto słynny obraz Ecce Homo.



My tym razem nastawiliśmy się na szopkę. W naturalnym świetle zobaczyliśmy tylko tyle.



Więcej widać na zdjęciach po użyciu lampy błyskowej.





Oto wnętrze kopuły w świetle naturalnym oraz po użyciu lampy błyskowej. Tutaj wciąż widać skutki tragicznego pożaru.





A taki widok mamy, kiedy spod kościoła spoglądamy ku bramie.



A potem wróciliśmy do Chrzanowa tak szybko, jak tylko kodeks drogowy pozwolił.