W związku z trwającą w Muzeum w Chrzanowie wystawą "Górnictwo ziemi chrzanowskiej" postanowiłem nieco lepiej przyjrzeć się pewnym miejscom, które są związane z tą formą działalności gospodarczej. Naszą wystawę rozwinęliśmy wokół Kopalni Matylda. W swoim czasie była ona największą i najbardziej produktywną kopalnią rud w chrzanowskim okręgu górniczym przed uruchomieniem kopalni Trzebionka. Działała z przerwami w okresie od 1855 do 1972 roku. W literaturze znana jest jako kopalnia rudy ołowiu (ołowianki, jak charakteryzował ją Stanisław Zaręczny), choć wydobyto tu także pokaźną ilość galmanów.
Jednym efektów jej działalności umożliwiającej prowadzenie wydobycia było przekształcenie rzeki Śmidry w Kanał Matylda. Tego dnia poszedłem wzdłuż tej wpuszczonej w kanał rzeki na następnie powróciłem śladem tajemniczej sztolni. Tak to wygląda na mapie firmy Compass.



Zaczynamy naszą wędrówkę w osi trasy oznaczonej kolorem jasnoniebieskim. Na początku oglądamy zakręt. Tutaj ulica Polna przechodzi w ulicę Kopanina.



W drzewostanie po lewej stronie drogi pojawiają się topole - Populus. W ich koronach widać jemiołę pospolitą - Viscum album.



Tuż przy zakręcie znajduje się wylot kanału odprowadzającego wodę spod hałdy.



Ten odcinek kanału jest bardzo zaniedbany. Jak wynika z mapy jest to tylko prawobrzeżny dopływ byłej rzeki.





Pobocze ulicy też jest zaniedbane, zarośnięte. Dominuje tutaj trzcina pospolita - Phragmites australis oraz wierzby - Salix. Jak widać wkracza tutaj także sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.





Właściwy kanał biegnący wzdłuż południowej krawędzi hałdy jest zadbany. Tak wyglądał ten odcinek, kiedy spojrzałem pod prąd. Mało kto wie, że źródła tej rzeki, dawniej Śmidry znajdują się w rejonie dzisiejszej ulicy Partyzantów.



Tak wygląda ta skanalizowana rzeka, kiedy patrzymy z jej biegiem.



Spod drogi wypływa nieznacznie zanieczyszczona woda.



Teraz idę lewym brzegiem.



Po drodze mijam prawobrzeżny dopływ.



Po chwili zauważam, że woda przystanęła. Po prostu nieco dalej powstała tama z dużą ilością biomasy oraz szczypty osadów antropocenu.





I tak docieram do samotnej leszczyny - Corylus avellana.



W jej cieniu znajdujemy dowód na to, że Śmidra była nie tak dawno bardzo wylewna.





Przy okazji w najbliższej okolicy rozstało rozrzucone sporo wszelakiego dobra.





Tuż za leszczyną - Corylus avellana do głównego nurtu Śmidry dobija ciek wypływający spod hałdy. Przy okazji utrwaliłem swój cień.



Bliżej lasu koryto i brzegi rzeki nie są już zadbane.





Dominuje tutaj trzcina pospolita - Phragmites australis.



Szeroki niegdyś i ocembrowany kanał jest zamulony. W tym namulisku rzeka stara się kręcić na tyle, na ile jest to możliwe.





Poza tym pojawiła się tutaj nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.



Na prawym brzegu rzeki znajdują się drzewa w postaci bardzo wysokich krzewów.



Ich opadłe liście nieudolnie maskują cembrowanie kanału.



Skanalizowana Śmidra płynie tutaj o metr niżej w stosunku do poziomu gruntu.



Przechodzę teraz na prawy brzeg. Przyglądając się opadłym liściom stwierdzam, że krzaczaste drzewa to lipa drobnolistna - Tilia cordata.



Tutaj też znajduje się końcówka kompleksu łąkowego.



W lesie znajdują się pozostałości dawnego koryta Śmidry.







Pomimo, iż wkroczył tutaj las jest ono bardzo czytelne. W porównaniu z rokiem 2006 została "zniknięta" bardzo pokręcona brzoza brodawkowata - Betula pendula.





W tym korycie też pojawiają się śladowe ilości wody.



To koryto powoli zanika. Urywa się ono na skanalizowanym odcinku rzeki.





Ten odcinek kończę w miejscu, gdzie do skanalizowanej Śmidry z lasu na lewym brzegu wpada niewielki strumień. Jakby go nie oceniać, to dopływ.