Tytułowy kamieniołom pojawiał się wiele razy w już zamieszczonych wątkach. Znajduje się on na skraju sporego kompleksu leśnego. Współrzędne tej okolicy to 50.115696, 19.461792
W owym czasie trwały pierwsze przymiarki do wznowienia tutaj wydobycia. Na tym tle toczyła się i właściwie do tej pory toczy się walka z inwestorem w związku z możliwością zniszczenia Skałki Triasowej. W kamieniołomie odsłania się profil zbliżony do tego, który znajduje się w amfiteatrze Góry Świętej Anny. Teraz wchodzimy tam ścieżką wzdłuż południowej krawędzi niecki. Od razu widać, że znajduje się tutaj sporo osadów najwyższego piętra antropocenu.









Idziemy dalej. Nad ścieżką nachylają się brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Brzoza brodawkowata - Betula pendula tutaj rządzi. Zza drzew wyłania się wschodnia ściana wyrobiska.



I kolejne osady najwyższego piętra antropocenu. Widząc to zauważyłem, że protesty mieszkańców w związku z planami inwestora mogły być uzasadnione obawą o utratę miejsca przed lokowaniem tego i innego dobra.









Wracamy na drogę. Mijamy coś w rodzaju malowideł naskalnych.



A śmieci ci tutaj dostatek.



Przemieszczamy się teraz, o ile dobrze pamiętam wzdłuż północnej ściany. Oglądamy fragment profilu.





I kolejny antropocen.







I wreszcie mamy wschodnią ścianę w całej okazałości.



Ponownie z tego miejsca spoglądamy na południe. Jak widać dominuje tutaj brzoza brodawkowata - Betula pendula ze sporą domieszką sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



Jesteśmy teraz bliżej wschodniej ściany. Tutaj moją uwagę przykuła oryginalnie wygięta sosna zwyczajna - Pinus sylvestris której towarzyszy brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Przyglądamy się teraz profilowi geologicznemu. Tutaj uwagę przyciąga charakterystyczna jasna warstwa.



Opuszczając wyrobisko mijamy kolejne osady najwyższego piętra antropocenu.





I ponownie zerkamy na południe, gdzie malowniczo prezentują się łukowato wygięte brzozy brodawkowate - Betula pendula.





Jesteśmy już na drodze prowadzącej na wschód.



Tutaj także znajdziemy sporo osadów najwyższego piętra antropocenu.



W zaroślach poza lasem zauważyliśmy silnie wybarwionego sumaka odurzającego - Rhus typhina.



Silnie wybarwiony był także dereń świdwa - Cornus sanguinea. Czym była zielona plama na jego tle nie pamiętam.



Na końcu tej drogi w okolicy skrzyżowania z polnym przedłużeniem ulicy Skalnej rosła brzoza ciemna - Betula pendula ssp. obscura. To okazałe drzewo zostało około 2010 roku "zniknięte" przez inwestora.



A poza tym i tutaj trafiał gruz, którego pozbywali się mieszkańcy Bolęcina.