W trzeciej części tego tryptyku zdecydowanie ruszyliśmy pod górę. To trasa oznaczona na mapie firmy Compass kolorem zielonym.



Ze stoku zerkamy w kierunku drogi Kochanów - Kleszczów.



Teraz patrzymy przed siebie, czyli w górę stoku, który musimy pokonać.



I ponownie zerkamy w kierunku drogi oraz formalnie Wąwozu Kochanowskiego a realnie tak jak w tytule śmietnika.





A teraz będzie krótka sesja zdjęciowa z nerecznicą szerokolistną - Dryopteris dilatata.







Był tutaj także sit - Juncus. Gatunek nie istotny.



Następnie zauważyłem wrośniaka szorstkiego - Trametes hirsuta.



Kolejną ciekawostką była czeczota na brzozie brodawkowatej - Betula pendula.



Jesteśmy już prawie na szczycie wierzchowiny. Widać liczne boczne odnogi szczytowej partii oglądanego dopiero co kosza na śmieci.



Zielonym akcentem na poprzednim zdjęciu była kolejna nerecznica szerokolistna - Dryopteris dilatata.





I ponownie widok bocznych odnóg. Zabudowa Kleszczowa jest blisko, coraz bliżej.





Teraz w runie lasu oglądamy nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



Towarzyszy jej gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.



I wreszcie wyszliśmy na równą płaszczyznę. Od tej chwili będziemy zmierzać na południe.



Z drogi zerkamy do bocznych odnóg. Tutaj bez trudu dostrzegamy wiodący motyw tego tryptyku.



Dalej widać tylko głębię wąwozu.



Teraz motyw przewodni uderza bardzo mocnym akordem, chociaż to tylko żubr.



Na brzegu lasu dominuje grab pospolity - Carpinus betulus.





Tutaj też znajdujemy dowód na to, że mieszkańcy Kleszczowa to analfabeci.



A teraz chwila przerwy. Oto zejściowa nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.



Następnie bardzo wyrazisty buk pospolity - Fagus sylvatica.



Potem dwa bardzo wyraziste buki pospolite - Fagus sylvatica.



Teraz docieramy do zabudowań Kleszczowa. Las i wąwóz a właściwie wiejski śmietnik pozostają za nami.



W jednym z ogrodów zauważyliśmy jodłę koreańską - Abies koreana.



Tutaj widząc pewne braki w elewacji pomyśleliśmy o siddingu widzianym w drugiej części.



Pomiędzy zabudowaniami fotografowałem mało. Moją uwagę przyciągnął ten napis. To znak, która z hord barbarzyńców tutaj rządzi, chociaż dziwnym trafem z głównej ulicy był on niewidoczny.





Tutaj, od strony głównej ulicy największą osobliwością były ponad trzy metrowe bukszpany wiecznie zielone - Buxus sempervirens.







Nieco dalej był też bardzo mały przedstawiciel tego gatunku.



Był tutaj też krzyż. Pokazuję jego detale. Jak widać krzyż stoi tutaj od 1949 roku.





I to by było na tyle. A potem pojechaliśmy do Doliny Aleksandrowickiej. Tutaj natomiast przybyliśmy zwiedzając uprzednio wzgórze Buczyna w Tenczynku.