W drugim odcinku wędrujemy trasą oznaczona kolorem żółtym. Droga na szczyt w okolice krzyża jest oznaczona prawidłowo. Droga powrotna na pewnym odcinku pokryła się z trasą łososiową. Jest to miejsce nieco powyżej punktu w którym napis Buczyna przecina linię trasy.



Teraz zmierzamy do szczytu. Przy okazji odsłania ma się widok na stok wschodni.





Jeden z tamtejszych buków pospolitych - Fagus sylvatica opanowały hubiaki pospolite - Fomes fomentarius.



Korony tutejszych wiodących drzew są bardzo rosochate. Po ich pniach wspinają się bluszcze pospolite - Hedera helix.





Teraz zerkamy na południowy-wschód.



Na szczycie wzniesienia zauważamy liczne niewielkie wgłębienia. Jak dla mnie to zjawiska krasowe.









I tak powoli zbliżamy się do krzyża na stoku południowym.



W drodze do niego mijamy niewielką skałkę.



Spod krzyża rozciąga się taki widok na południe.



Buki pospolite - Fagus sylvatica w tej okolicy są bardzo pokręcone.



Jedna ze skałek ma wyraźnie ziarnistą strukturę charakterystyczną dla bioherm sinicowo-gabkowych.



Teraz zerkamy na południe mając krzyż za plecami.



Następnie zauważam, że niektóre drzewa nie zrzuciły liści na zimę.



Teraz zaczynamy zawracać. Stok jest bardzo strony.









Teraz obchodzimy jedno z głębszych obniżeń. Tutaj najważniejszym drzewem jest grab pospolity - Carpinus betulus z licznymi pędami odroślowymi.





Następnie mijamy dąb szypułkowy - Quercus robur.



A to już lipa drobnolistna - Tilia cordata z pędami odroślowymi.



Idąc cały czas trzymamy się partii szczytowej.



Co pewien czas zerkamy w głębię obniżenia.





Wreszcie docieramy do tej części lasu w której rządzi brzoza brodawkowata - Betula pendula.





Teraz brzezina ponownie przechodzi w buczynę.



Teraz widać zabudowania u podnóża zachodniego stoku Buczyny.



T tak doszliśmy do miejsca, gdzie trasa żółta styka się z trasą łososiową. Idąc nią mijaliśmy to drzewo.



Na jego pniu ktoś wyskrobał taką promienistą strukturę.



Była tutaj także brzoza brodawkowata z intrygującą szczeliną w pniu,



Wędrówkę kończymy przy martwym, omszałym bukowym pniu.