W tę sobotę zebraliśmy się w kilka osób pod muzeum i zastanawialiśmy się, gdzie też by się udać. W końcu postanowiliśmy zobaczyć trasę budowanej zachodniej obwodnicy Chrzanowa. Wyprawa odbyła się w myśl zasady - wstąpił do piekieł, po drodze mu było. Całą trasę przemarszu oznaczyłem na mapie firmy Compass. Odcinki białe nie były dokumentowane. Teraz jest to odcinek czerwony.



Pierwsze zdjęcia wykonałem przy ulicy Zbożowej w miejscu dobrze już znanym jako klęska tak zwanej ustawy śmieciowej. Na początku chaszcze potem śmietnik powitalny.





Wkrótce jak wiemy żółć nas zaleje i dlatego łan glistnika jaskółczego ziela - Chelidonium majus jest doskonałą aluzją.



Podążamy do skraju dołu.



I wreszcie mamy główną atrakcję.





A nad tym wszystkim jak gdyby nic szumią robinie akacjowe - Robinia pseudoacacia.



Teraz opuszczamy ulicę Zbożową i ruszamy na południe w osi linii kolejowej. Po drodze mijamy instalację z kategorii Pożegnanie z zamrażarką.





Teraz przemierzamy krawędź wzniesienia Winna Góra, zwanego też Krzywda. Na początku droga jest dobra, po chwili staje się łąką.





Pomiędzy trawami kwitła rogownica polna - Cerastium arvense.



Dalej postanowiliśmy iść torowiskiem nieczynnej linii kolejowej. Było wygodniej.



W tej okolicy masowo wyrastała pieprzyca polna - Lepidium campestre.





Był tam też pięciornik piaskowy - Potentilla arenaria.



Ta rozeta sprawia wrażenie rozwijającej się dziewanny firletkowej - Verbascum lychnitis.



W tej okolicy budowniczowie linii kolejowej musieli przykroić fragment Krzywdy.



I ponownie patrzymy pod nogi. Oto bodziszek cuchnący - Geranium robertianum.



Nieco dalej natrafiliśmy na powiedzmy lokalny kras.



I tak docieramy do miejsca, gdzie nad nieczynną linią kolejową biegnie czynna linia kolejowa.



Tutaj możemy podziwiać charakterystyczne dla II Epoki Kamiennej malowidła nabetonowe. Cóż Altamira to to nie jest.









Torowisko w tej okolicy jest wysypane tłuczniem porfirowym pozyskiwanym we wschodnich Sudetach.



Za chwilę odbijemy na zachód. Teraz oglądamy wiesiołki - Oenothera.



Następnie idziemy całkiem dobrą drogą biegnącą pomiędzy skrajem lasu a czynną linią kolejową.



Tutaj też znajdujemy ślady cywilizacji. Zastanawiam się, czy można je datować na okres sprzed 1 lipca 2013 roku.





I tak dotarliśmy do leśnego przedłużenia ulicy Powstańców Styczniowych. Tutaj zapoznajemy się z czosnaczkiem pospolitym - Alliaria petiolata.