2015.09.13 21:56
W kolejnym odcinku wkraczamy do Mysłowic. Przypominam, że przed 1918 rokiem był tutaj Ślaski Pruski. A jeszcze przedtem, od pokoju w Namysłowie, ten obszar należał do różnych państwa za wyjątkiem I Rzeczypospolitej Polskiej. Teraz będzie to trasa oznaczona kolorem jasnoniebieskim.
Zatem wkraczamy na most nad Czarną Przemszą. Od razu, zerkając na południe widzimy, że rzeka jest niegodna swojej nazwy. Ciecz jest uderzająco przeźroczysta. Ponadto w porównaniu z poprzednimi latami widać tutaj bujną zieleń. Napawajmy się tym widokiem.
Po tym co pamiętaliśmy z poprzedniego odcinka byliśmy mile zaskoczeni. Tym nie mniej poszliśmy na kawę i coś - należała się przerwa w podróży.
A po przerwie weszliśmy na teren parku od strony rynku.
Naszym celem była oczywiście Czarna Przemsza.
Tutaj też rzeka była podejrzanie czysta i praktycznie niewyczuwalna.
Jako akcent botaniczny z nadbrzeżnych chaszczy wychwyciłem nostrzyk biały - Melilotus albus.
Wzdłuż rzeki biegła linia kolejowa. Torowisko zostało "zniknięte". Reszta jest w normie.
Z góry widać rzekę.
Podchodzimy bliżej i napawamy się jej cudowną przemianą.
Idziemy teraz dość szybko w kierunku ujścia Boliny. Po drodze z nadbrzeżnych chaszczy zwracam teraz uwagę na mydlnicę lekarska - Saponaria officinalis.
W innym miejscu zauważyliśmy gęsty łan siewek klonu jawora - Acer pseudoplatanus.
To ani chybi potomstwo tych drzew.
Kolejny łatwy, trywialny gatunek to wierzbownica kosmata - Epilobium hirsutum.
Pewną ciekawostka był żmijowiec zwyczajny - Echium vulgare na którym siedział ślimak. Zaleciał tutaj także bielinek kapustnik.
Motyla uchwyciłem, kiedy zmieniał kwiat.
W dalszym odcinku naszej trasy kończy się zwarty drzewostan.
W tej okolicy pojawia się większa ilość wiesiołka dwuletniego - Oenothera biennis.
Ujście Boliny do Czarnej Przemszy jest dość daleko przed nami.
Na razie zauważam kolejną mydlnicę lekarską - Saponaria officinalis.
Ponieważ rzeka jest blisko zerkamy na taflę prawie stojącej w tej okolicy wody.
A do Boliny zostało nam kilkanaście metrów.
Zatem wkraczamy na most nad Czarną Przemszą. Od razu, zerkając na południe widzimy, że rzeka jest niegodna swojej nazwy. Ciecz jest uderzająco przeźroczysta. Ponadto w porównaniu z poprzednimi latami widać tutaj bujną zieleń. Napawajmy się tym widokiem.
Po tym co pamiętaliśmy z poprzedniego odcinka byliśmy mile zaskoczeni. Tym nie mniej poszliśmy na kawę i coś - należała się przerwa w podróży.
A po przerwie weszliśmy na teren parku od strony rynku.
Naszym celem była oczywiście Czarna Przemsza.
Tutaj też rzeka była podejrzanie czysta i praktycznie niewyczuwalna.
Jako akcent botaniczny z nadbrzeżnych chaszczy wychwyciłem nostrzyk biały - Melilotus albus.
Wzdłuż rzeki biegła linia kolejowa. Torowisko zostało "zniknięte". Reszta jest w normie.
Z góry widać rzekę.
Podchodzimy bliżej i napawamy się jej cudowną przemianą.
Idziemy teraz dość szybko w kierunku ujścia Boliny. Po drodze z nadbrzeżnych chaszczy zwracam teraz uwagę na mydlnicę lekarska - Saponaria officinalis.
W innym miejscu zauważyliśmy gęsty łan siewek klonu jawora - Acer pseudoplatanus.
To ani chybi potomstwo tych drzew.
Kolejny łatwy, trywialny gatunek to wierzbownica kosmata - Epilobium hirsutum.
Pewną ciekawostka był żmijowiec zwyczajny - Echium vulgare na którym siedział ślimak. Zaleciał tutaj także bielinek kapustnik.
Motyla uchwyciłem, kiedy zmieniał kwiat.
W dalszym odcinku naszej trasy kończy się zwarty drzewostan.
W tej okolicy pojawia się większa ilość wiesiołka dwuletniego - Oenothera biennis.
Ujście Boliny do Czarnej Przemszy jest dość daleko przed nami.
Na razie zauważam kolejną mydlnicę lekarską - Saponaria officinalis.
Ponieważ rzeka jest blisko zerkamy na taflę prawie stojącej w tej okolicy wody.
A do Boliny zostało nam kilkanaście metrów.