Planując trasę turystyczną na okoliczność przejścia z Bolęcina do Chrzanowa nie mogłem pominąć tak zwanych jaskiń, w rzeczywistości lochów po pewnym sposobie eksploatacji małego kamieniołomu. Do tego miejsca dotrzemy trasą oznaczoną kolorem czerwonym.



Na razie poruszamy się dróżką równoległą do ulicy Krakowskiej. Znajdujemy się w typowym borze, który został posadzony ręka ludzką.





Niemalże natychmiast znajdujemy pomocnika baldaszkowego - Chimaphila umbellata.



Dalej idzie gruszynka jednostronna - Orthilia secunda. (Stosuję się do nazewnictwa z naszego atlasu).



Z mchów zwróciłem uwagę na brodawkowca czystego - Pseudoscleropodium purum.



A poza tym mamy borówkę brusznicę - Vaccinium vitis-idaea.



Tu i ówdzie ścielił się bluszcz pospolity - Hedera helix.



Po pewnym czasie płat z dominującą sosną zwyczajna - Pinus sylvestris został zastąpiony przez płat z dominującą brzozą brodawkowatą - Betula pendula.



I tak dotarłem do miejsca, gdzie trasa raptownie skręca na południe. Jest to przedłużenie ścieżki wnikającej do lasu w połowie odcinka ulicy Krakowskiej pomiędzy skrzyżowaniami z ulicami Dębowa i Jodłowa.





Teraz na poboczu znajduję większą ilość barwinka pospolitego - Vinca minor. Podejrzewam, że jest to wyrzutek z ogrodu, który jakoś radzi sobie na wolności.



W drzewostanie, co widać po opadłych liściach znaczący udział ma dąb czerwony - Quercus rubra.



Tego drzewa posadzono tutaj sporo.





Z kolei na pniach innych drzew, być może dębów szypułkowych - Quercus robur znajdujemy rude zielenice z rodzaju Trentepohlia.





Idziemy dalej. Teraz trasa naszego spaceru pokrywa się z oficjalną ścieżką rowerową.





Zasadniczo jako zbiorowisko roślinne dominuje bór jakiś tam, nieco zbliżony do kontynentalnych borów świeżych. Podłoże jest tutaj piaszczyste.





Pewną osobliwością był sterany życiem, omszały dąb szypułkowy - Quercus robur.



Przechodząc przez niewielką spłaszczoną wydmę mijamy grupę brzóz brodawkowatych - Betula pendula.



Jedno z drzew miało wyjątkowo grupą korę u podstawy. To zapewne ochrona przez pożarem.



I jeszcze jedna grupa brzóz brodawkowatych - Betula pendula.



Potem mamy młodego buka pospolitego - Fagus sylvatica.



I wreszcie to co nieuniknione - osady najwyższego piętra antropocenu.



Idąc dalej doszlibyśmy do Płazy Wapiennika.



Aby odnaleźć cel naszego kolejnego etapu odbijamy w prawo.





Po kilkudziesięciu metrach docieramy do krawędzi kamieniołomu. Cel naszego kolejnego etapu znajduje się w dole.