Podczas mojej służbowej podróży miale między innymi sfotografować dwór w Regulicach. Do celu dotarłem trasą oznaczona na mapie firmy Compass kolorem żółtym.



Tym razem kościół p.w. św. Wawrzyńca obejrzałem z daleka.



Szybko ruszyłem ku sztandarowemu obiektowi turystycznemu, jakim jest źródło powszechnie nazywane jurajskim.





Teraz, między innymi dzięki moim publikacjom jest to już Triasowe Źródełko. Czy to się komu podoba, czy nie, taka jest prawda geologiczna.



Tego dnia jego okolica wyglądała tak.





Następnie bardzo szybko przeszedłem ku pozostałościom po linii kolejowej.



Idę teraz wzdłuż niej na północ ulicą Podskale. Na nasypie w tej okolicy rządzą jeżyny- Rubus.





Są też pozostałości po jej elektryfikacji.





Przyglądam się z bliska jeżynie - Rubus i póki co nie jestem jej w stanie oznaczyć. Znaczy się będzie powód aby przyjść tutaj w sezonie.





Na torowisku wciąż znajdują się szyny, co wobec zmasowanej aktywności złomiarzy jest ewenementem.



Nieco dalej spotykam przyciętą olszę czarną - Alnus glutinosa.



Z kolei jeden ze słupów trakcyjnych oplata winobluszcz zaroślowy - Parthenocissus inserta.







Nieco dalej szyny giną w bujnej zieleni.



Wracam na drogę. Po lewej stronie widać sporo młodej olszy czarnej - Alnus glutinosa.



Dla odmiany na nasypie rządzi róża dzika - Rosa canina.







I tak dotarłem do odnowionej kapliczki. Zarazem pokonałem dwie trzecie całej planowanej trasy.



Teraz pozwoliłem sobie uchwycić swój cień padający na jezdnię.



Znajdujący się przed zakrętem świerk kłujący - Picea pungens ma szyszki skupione na szczycie korony. Nieco później uświadomiłem sobie, że ma to zwiastować uciążliwą zimę, co jednak zostało zakwestionowane. Cóż pożyjemy, zobaczymy. byle do wiosny.



Teraz rzeka Regulanka płynie bliżej drogi. W jej korycie przyczaił się między innymi sumak odurzający - Rhus typhina.





Są tutaj także świerki pospolite - Picea abies.



Tuż przed skrzyżowaniem z ulicą Dworską nasyp linii kolejowej zdominowała olsza czarna - Alnus glutinosa.



Zauważyłem tamże także skałkę z wapienia jurajskiego. Zapewne to ona uzasadnia nazwę tej ulicy.



Zerkam teraz w ulicę Dworską.



Potem jeszcze raz przyglądam się skałce. Ona też powinna się stać jednym z celów moich wypadów.



Ponieważ dwór był najważniejszy ruszyłem w jego kierunku ulicą Dworską.



Po drodze zauważyłem okruch wapienia skalistego, jako element małej architektury.



Droga wiedzie pod górę. Po lewej stronie widać ogrodzenie dworu.



Wspinam się.



Po drodze zauważam kupkówkę pospolitą - Dactylis glomerata.



Ogrodzenie dworu i jego rodzaj świadczy o tym, iż obecny właściciel ceni sobie swoją prywatność.





Cel wyjścia osiągnąłem, ale na początek zobaczyłem tylko tyle.