Dramaturgia kręconego filmu wymagała teraz udania się w okolice, gdzie znajduje się ostatni naturalny prawobrzeżny dopływ Czarnej Przemszy. Jest nią zawsze do tej pory brudna rzeka Bolina. Latem 2015 roku była czysta. Co więcej teraz też ze zdumieniem stwierdziliśmy, że jej korytem płynęła przeźroczysta ciecz.





Tak było aż do rejonu byłej linii kolejowej.



Teraz zerkamy w dół z byłego torowiska. Widać wyraźnie, że rozpryskująca się tutaj ciecz jest przeźroczysta. Ma ona bardzo dużą dynamikę.







A teraz będzie mały przerywnik botaniczny. Oto nagietek lekarski - Calendula officinalis.







I ponowne spojrzenie z góry na ujściową kaskadę. A Czarna Przemsza snuje się wolno chociaż dostaje taki solidny impuls.



Jestem już na dole i oglądam pieniącą się kaskadę cieczy z jej poziomu.



Następnie zerkam na prawie wodospad. Tutaj niewiele zmieniło się od wakacji.



Teraz zbliżenie na roznos.



W tym miejscu widać, że podłoże jest zielonkawe. Rozwijają się na nim maty glonowe, zapewne z dominacją cyjanobakterii.



A Czarna Przemsza poniżej jest brudna i spokojna. Źródłem tego stanu rzeczy powinno być to co otrzymuje od Brynicy z Rawą włącznie.



Następnie spojrzałem na betonowy murek, na którym znalazłem szary listkowaty grzyb lichenizujący rozwijający się na mchu.



Była też szara skorupka.



Jedynym pewnym dla mnie gatunkiem był liszajecznik żółty - Candelariella citrina.



I ponownie zbliżenie cieczy uchodzącej z Boliny do Czarnej Przemszy. Dla potrzeb filmu zanurzyłem w niej ręce, między innymi po to aby wyjąć z niej zazieleniony kamień i nic mi się nie stało, chociaż umyłem je kilka godzin później.