W kolejnym odcinku ruszymy na południe ulicą Markiefki. Znajdująca się w jej osi stara zabudowa to zabytki.



Z tej dzielnicy pochodził Jerzy Kukuczka.



Teraz po lewej stronie ulicy mijamy szpital Bonifratrów.





Neogotycka figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem została na tej kolumnie ustawiona w 1881 roku.



Teraz zerkamy w ulicę Mieroszewskiego.



Następnie idąc dalej mijamy konwent Bonifratrów.



Dalej przy ulicy Normy mijamy przejawy lokalnego patriotyzmu.





Dalej niestety proza życia, czyli być może zabytki pod opieką konserwatora, który z braku środków niewiele może zrobić.







Pomiędzy to wciśnięto sporo nowoczesności.



Jest kolejny ważny zabytek. To kamienny krzyż na rogu ul. ks. Leopolda Markiefki 76 i ul. Kowalskiej.





Mijamy kolejne familoki. Stylistycznie to historyzm ceglany.







Część nawierzchni pokrywa kostka porfirowa. Stawiamy, że jest ona rodem z Dolnego Śląska.



Tym nie mniej w tej okolicy było raczej ponuro. Niewątpliwie atmosferę podkreślała płaczliwa pogoda. Plamki na niektórych zdjęciach to też skutek panującej pogody.



A to już inskrypcje na kamienicy przy ulicy Grabonia.





W tych familokach musiał zamieszkiwać tak zwany lepszy sort.



A poza tym, okolica zasadniczo zdaje się być ceglaną pustynią.



Są jednak jakieś drzewa, na przykład robinie akacjowe - Robinia pseudoacacia.



Teraz mamy przykład familoka z XIX wieku.



Potem mamy bloki a właściwie familoki z drugiej połowy XX wieku.



Czasami to sąsiedztwo daje zaskakujące efekty.



Koegzystencja obu rodzajów zabudowy jest trudna. Oto urok polskiego węgla.