Podczas zbierania materiałów do wystawy "Choinka niejedna" dwa razy odwiedziłem Libiąż. Pierwszy raz było to 18 sierpnia. Na początku oglądamy grupę sosny wejmutki - Pinus strobus przy ulicy Górniczej w rejonie zespołu szkół.



Potem udałem się jeszcze bliżej kopalni Janina, pod gmach gdzie mieści się biblioteka. Dobry pomysł, obsadzić budynek drzewami. Zły pomysł, posadzić je pod samą ścianą. A tym drzewem jest Daglezja zielona vel jedlica zielona vel jedlica Douglasa vel jedlica Menziesa - Pseudotsuga menziesii. Dla porównania moja córka, na on czas mająca 5 lat.





Wracając przy ulicy Jaworowej zwróciłem uwagę na żywotnik wschodni - Thuja orientalis vel Platycladus orientalis vel Biota orientalis.



Do Chrzanowa wracaliśmy na on czas szeroką leśną drogą. Dziś jest to już porządna asfaltowa droga łącząca bezpośrednio Chrzanów z Żarkami. Wówczas była ceniona w tych kręgach.







I na zakończenie tej wycieczki samotna sosna zwyczajna - Pinus sylvestris na porębie.



25 sierpnia zabrałem córkę na libiąskie Grodzisko. Od razu trafiliśmy na taką instalację.



Czytając napis powyżej, można było wyciągnąć prosty wniosek - twórcy tego czegoś wstydu nie mieli.



Było tego więcej.



Ta okolica do dziś, zapewne za cichym przyzwoleniem władzy jest ulubioną zwałką budowlaną.



Czasem dawało to zaskakujące efekty plastyczne.



Teraz w przybliżeniu ta sama oś widokowa co uprzednio, ale stoję bliżej szczytu.



Tym nie mniej i tutaj coś znalazłem.



W drodze powrotnej zatrzymałem się na chwilę w lesie przy drodze do Chrzanowa.



Plonem drugiej wycieczki był artykuł w tygodniku Przełom pt. Perła na śmietniku.