W drugim odcinku zdecydowanie znajdujemy się na terytorium Jaworzna. Teraz trasą oznaczoną kolorem fioletowym zmierzamy ku dolinie zaginionego Żabnika.



Zaraz za drogą rozciąga się bór prawie świeży. Trochę to nienaukowe, ale z lasami gospodarczymi inaczej postępować się nie da.





W runie lasu pojawił się kwitnący wrzos zwyczajny - Calluna vulgaris.



Idziemy na południe całkiem niezłym traktem.





W warstwie mchów wypatruję brodawkowca czystego - Pseudoscleropodium purum.



Jest też płożymerzyk pokrewny - Plagiomnium affine.



Trafił się jeszcze wiesiołek - Oenothera. Gatunku nie sposób dojść.



Bardzo szybko doszliśmy do miejsca gdzie niegdyś płynął Żabnik.



Tutaj wśród bujnej roślinności zwróciłem uwagę na psiankę słodkogórz - Solanum dulcamara.



Skręcamy na zachód, celując w byłą dolinę Żabnika. Co prawda bywałem tutaj wiele razy, ale nie sposób wejść dwa razy do tej samej wody, nawet jeśli nie ma jej od dawien dawna.





Tutaj dolinę wytycza pas gęstych krzewów z lewej strony zdjęcia.



Na dnie doliny malowniczo położył się jałowiec pospolity - Juniperus communis.



Dno doliny jest tutaj mocno zarośnięte.



Po pewnym czasie natrafiamy na odcinek dający się przejść.







Był bardzo malowniczy wykrot świerka pospolitego - Picea abies.



Oto kolejne powalone, martwe od dawna drzewo.



Dno doliny ponownie zagęszcza się za sprawą młodych świerków pospolitych - Picea abies. Udało nam się przez nie przedrzeć lawirując pomiędzy drzewkami.





Nawet coś takiego nas nie powstrzymało.



Dzięki naszej determinacji mogliśmy zobaczyć coś takiego. Oto maślanka wiązkowa - Hypholoma fasciculare na pniu martwej sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



Oto kolejny świerk pospolity - Picea abies.



W penetracji doliny spasowaliśmy dopiero przy tych gęstych zaroślach.



Idziemy teraz wzdłuż prawego, północnego brzegu. Z tej perspektywy widać, jak bardzo kiedyś rzeka wcinała się w to piaszczyste podłoże.











Cały czas idziemy borem prawie świeżym.



W głąb doliny zerkamy z bezpiecznej wysokości. Mnie by tam było wszystko jedno, ale musiałem mieć na uwadze bezpieczeństwo uczestników naszej wycieczki. Jak widać jest to wciąż królestwo świerka pospolitego - Picea abies.







I ponownie bór przyległy do doliny zaginionego Żabnika.



Dolina jest w calszym ciągu mocno zarośnięta. Jej głębokość odpowiada wysokości bardzo okazałych drzew.



Okazałe świerki pospolite - Picea abies znajdują się także w przyległym borze.



Tutaj bór graniczący z doliną także się zagęszcza, ale jakaś ścieżka jest.





A tak wygląda dolina tuż przed końcem tego odcinka i zarazem skrzyżowaniem z drogą Ciężkowice - Bór Biskupi. Do przejścia zostało nam kilkanaście metrów.