2017.08.24 07:46
W ostatnim odcinku poruszamy się w sąsiedztwie zachodniej krawędzi kamieniołomu, a nieco poniżej drogi biegnącej tutaj od Piaskowej Góry.
Zza drzew bije podejrzana jasność. Oczywiście ja wiem, czego się spodziewać.
W drodze do krawędzi mijamy kolejne kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.
Krawędź kamieniołomu jest coraz bliżej.
Wreszcie w luce w drzewostanie widać wnętrze. O ile wydarzenia przybiorą niekorzystny obrót dla lokalnej społeczności, tutaj także będzie coś takiego.
W tych zaroślach, tuż za siatką graniczną wypatrzyliśmy kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine. Niestety, ginie na tle zieleni. Jest w centrum kadru.
I ponownie widoki kamieniołomu jako takiego. Zdjęcia są robione z wniesienia zwanego Łysa Góra. Na trasie trwa etap przywracania właściwego temu słowu znaczenia. Potem jednak ma tutaj powstać Łysy Dół.
Odwracamy się. Po drodze mijamy centurię pospolitą - Centaurium erythraea. Od 2014 roku jest pod częściową ochroną gatunkową.
Ponownie zerkamy w zarośla za siatką. Oto kolejny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
I zdecydowanie ostatnie spojrzenie na północną krawędź kamieniołomu. W lesie za ścianą wyrobiska skrywa się Dolina Zbrzy.
Wracając co i rusz spotykamy kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine. Podobno te rośliny miały być przenoszone na siedliska zastępcze. Na razie nic na to nie wskazuje.
A teraz barwny przerywnik, z kategorii żółć nas zalewa. Oto częsty tutaj starzec jajowaty - Senecio ovatus.
Tutaj krawędź kamieniołomu zasłania gęsta zieleń.
W właśnie w tej okolicy, do 20 metrów od krawędzi wyrobiska trafiło nam się to. Póki co wychodzi kruszczyk połabski - Epipactis albensis. Nie wykluczony jest też jego mieszaniec z Epipactis helleborine. Nawet jeśli tak jest, to gatunek rodzicielski musi gdzieś w tej okolicy być. Albo już go nie ma, skoro krawędź wyrobiska jest blisko.
Zdecydowanie wracamy. Na jednej z nieczynnych dróżek wyrasta łan niecierpka pospolitego - Impatiens parviflora porażonego przez mączniaka Sphaerotheca balsaminae.
Odchodzimy.
Nader często mijaliśmy tutaj korzeniówkę mniejszą- Monotropa hyphophegea. Nie jest to roślina chroniona, ale w jakoś sposób zagrożona. Nie ma buczyny, nie ma jej.
I ostatnie widoki na las, póki jest.
Oto przykład przemiany pokoleń.
I na zakończenie jeszcze jeden okazały kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
Na razie zrobiłem co mogłem. Nieważne jak się losy tego miejsca potoczą. Ten serial pozostanie na wiecznej rzeczy pamiątkę.
Zza drzew bije podejrzana jasność. Oczywiście ja wiem, czego się spodziewać.
W drodze do krawędzi mijamy kolejne kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.
Krawędź kamieniołomu jest coraz bliżej.
Wreszcie w luce w drzewostanie widać wnętrze. O ile wydarzenia przybiorą niekorzystny obrót dla lokalnej społeczności, tutaj także będzie coś takiego.
W tych zaroślach, tuż za siatką graniczną wypatrzyliśmy kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine. Niestety, ginie na tle zieleni. Jest w centrum kadru.
I ponownie widoki kamieniołomu jako takiego. Zdjęcia są robione z wniesienia zwanego Łysa Góra. Na trasie trwa etap przywracania właściwego temu słowu znaczenia. Potem jednak ma tutaj powstać Łysy Dół.
Odwracamy się. Po drodze mijamy centurię pospolitą - Centaurium erythraea. Od 2014 roku jest pod częściową ochroną gatunkową.
Ponownie zerkamy w zarośla za siatką. Oto kolejny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
I zdecydowanie ostatnie spojrzenie na północną krawędź kamieniołomu. W lesie za ścianą wyrobiska skrywa się Dolina Zbrzy.
Wracając co i rusz spotykamy kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine. Podobno te rośliny miały być przenoszone na siedliska zastępcze. Na razie nic na to nie wskazuje.
A teraz barwny przerywnik, z kategorii żółć nas zalewa. Oto częsty tutaj starzec jajowaty - Senecio ovatus.
Tutaj krawędź kamieniołomu zasłania gęsta zieleń.
W właśnie w tej okolicy, do 20 metrów od krawędzi wyrobiska trafiło nam się to. Póki co wychodzi kruszczyk połabski - Epipactis albensis. Nie wykluczony jest też jego mieszaniec z Epipactis helleborine. Nawet jeśli tak jest, to gatunek rodzicielski musi gdzieś w tej okolicy być. Albo już go nie ma, skoro krawędź wyrobiska jest blisko.
Zdecydowanie wracamy. Na jednej z nieczynnych dróżek wyrasta łan niecierpka pospolitego - Impatiens parviflora porażonego przez mączniaka Sphaerotheca balsaminae.
Odchodzimy.
Nader często mijaliśmy tutaj korzeniówkę mniejszą- Monotropa hyphophegea. Nie jest to roślina chroniona, ale w jakoś sposób zagrożona. Nie ma buczyny, nie ma jej.
I ostatnie widoki na las, póki jest.
Oto przykład przemiany pokoleń.
I na zakończenie jeszcze jeden okazały kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
Na razie zrobiłem co mogłem. Nieważne jak się losy tego miejsca potoczą. Ten serial pozostanie na wiecznej rzeczy pamiątkę.