Luty 2022, fragment pnia brzozowego w b. znacznym stopniu rozkładu. Po niespełna roku, dziś dozbierałem nową partię owocników z dokładnie tego samego substratu. Jestem niemal w 100 % pewien, że to tytułowy gatunek.

Badając kolekcję z lutego ub. r. zauważyłem pewien promil (tak, bardziej promil niż procent) zarodników z 3 i 2 septami, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że jest to rzeczywiście C. glossoides.

Może na początek zapytam Anię/Błażeja co zadecydowało, że publikowane przez Was znalezisko jest oznaczone jako "aff."?
Pomijając powielane powszechnie z historycznych źródeł dane odnośnie długości zarodników w granicach 12-14 um, trzeba zauważyć że autorzy współczesnych ("oficjalnych" i "nie oficjalnych") licznych znalezisk tego gatunku niemal w 100 % przemilczają dane na temat rozmiaru zarodników konkretnych kolekcji. Łatwo to prześledzić w sieci.
Jednocześnie pragnę zauważyć, że zarodniki moich "grzybków" mierzą przeciętnie 9,5-12 um długości. Podobne wartości widziałem wczoraj w "necie" dla pewnej kolekcji z Francji. Ponadto podobnie przedstawiała się sytuacja w przypadku kolekcji Ani grzybiarze.eu, która moim zdanie miała wielkie szanse również reprezentować ten gatunek. Ponadto widziałem wiele uwag wykluczających oznaczenie ze względu właśnie na rozmiar zarodników.
Osobiście uważam, że kwestia maksymalnej ilości przegród w zarodnikach jest pewną i wartościową cechą dla oznaczenia gatunku i mam tu na myśli Dacrymycetaceae w ogólności. Dzisiaj przebadałem kilka świażo zebranych dojrzałych owocników i zarodniki żadnego z nich nie miały 2-3 sept. Zatem cecha ta jest także fakultatywna i gdyby nie fakt pewności co do tożsamości gatunkowej dzisiejszego i ubiegłorocznego zbioru, należało by dzisiejszą kolekcję oznaczyć "aff." lub nawet C. cornea.
Natomiast z mojego krótkiego doświadczenia wynika, że rozmiar, kształt i dojrzałość zarodnika jest kwestią bardzo, bardzo sporną ze względu na ogromne zróżnicowanie zarówno w poszczególnych konkretnych kolekcjach jak i pomiędzy różnymi zbiorami danego gatunku. I mówię zarówno o trywialnym D. stillatus, jak i chociażby o domniemanej tu C. glossoides. Wracając do moich C. glossoides - ogólnie uważa się, że zarodniki z wiekiem/stopniem dojrzałości powinny osiągać 3 przegrody. Tymczasem widzę wiele w pełni dojrzałych (czy to kiełkujących, czy też wytwarzających konidia) zarodników dochodzących do stadium 1 septy bądź wcale. Wszystko to wydaje się wychodzić poza ramy możliwości dokładnego i jednoznacznego opisu mikromorfologi gatunku. Czy jedyną drogą okaże się sekwencjonowanie genetyczne?
Trochę się rozpisałem i pewnie niezbyt mądrze ale ciekaw jestem Waszych doświadczeń i spostrzeżeń na temat łzawnikowatych.

Tego gatunku nie badałem (?) ale ogólnie Dacrymycetaceae mają tą irytującą cechę, że w okresie zimowym/wczesnowiosennym wytwarzają owocniki wyglądające na dojrzałe a pod mikroskopem okazuje się, że warunki pogodowe jednak nie pozwoliły na wytworzenie normalnych zarodników. Zresztą inne grupy grzybów również.

"Pomijając powielane powszechnie z historycznych źródeł dane odnośnie długości zarodników w granicach 12-14 um, trzeba zauważyć że autorzy współczesnych ("oficjalnych" i "nie oficjalnych") licznych znalezisk tego gatunku niemal w 100 % przemilczają dane na temat rozmiaru zarodników konkretnych kolekcji. Łatwo to prześledzić w sieci." - może właśnie chodzi o to, że widzą niezgodność z historycznymi opisami a jednocześnie mają pewność co do oznaczenia - jak u Ciebie ;). McNabb opisał tytułowy gatunek na podstawie kolekcji zbieranych jesienią i w innym klimacie niż nasz, może dlatego nie miał problemu z prawdziwie dojrzałymi zarodnikami w ilościach homeopatycznych?

"Tymczasem widzę wiele w pełni dojrzałych (czy to kiełkujących, czy też wytwarzających konidia) zarodników dochodzących do stadium 1 septy bądź wcale." - ja takie zarodniki kiełkujące i wytwarzające konidia (ale za małe i bez sept/z za małą ilością sept) traktowałem właśnie jako niedojrzałe/o zaburzonym procesie dojrzewania.

Stąd też, pewnie gdybym się zmierzył z tą kolekcją to wniosek miałbym podobny jak TY.

Dziękuję za Twój cenny głos w dyskusji. Rzeczywiście mróz może być przyczyną istotnych zaburzeń procesu rozwoju zarodników. Dzisiaj fragment kolejnego świeżego owocnika trafił pod mikroskop - efekt 2 szt. (na setki) zarodników z 3 septami. Poza tym zarodniki w masie średnio 9,5 um długości i w większości z 1 przegrodą. Bardzo to jest zniechęcające, gdy brak rzetelnych danych porównawczych. Jakoś trudno mi sobie wyobrazić by były to jednak zmutowane C. cornea?

Dlaczego "cf." - to efekt mojej siły przekonywania: AK była pewna oznaczenia, a ja miałem wątpliwości :D Owocniki słabo dojrzałe, brak sensownego i krytycznego materiału porównawczego w literaturze - jak wszystkie Dacrymycetales: potrzebny ktoś, kto zrobi w tym bałaganie porządek odwołując się do "współczesnych" metod badawczych.

Kontestować oznaczenia AK to są Himalaje frechowności. :D
Zaś chyba te moje zgłoszę jako "cf." - to może jak Błażeju kiedyś porzucisz Tulostoma, zajmiesz się tymi różnymi żółtymi glutami od strony genetyki? :-)

Anton Savchenko napisał kilka artykułów o Dacrymycetales w oparciu o metody współczesne, które przybliżają nas do poznania ich systematyki/różnorodności w Europie "and elsewhere" i pewnie ma jeszcze trochę niepublikowanych danych ... w każdym razie Calocera glossoides jest uwzględniona w tych pracach na podstawie jednego zsekwencjonowanego okazu z Ukrainy

Dzięki Marcinie za informacje.