Znaleziony na suchym ułamanym konarze leszczyny w zadrzewieniu śródpolnym







i jeszcze przekrój...


Nie mam żadnego pomysłu... może to jakiś czyreń? Bardzo proszę o sugestie:-)

Wygląda jak gmatwek dębowy...

Też tak początkowo myślałam ale wydaje mi się, że jest trochę za pękaty..., inne proporcje hymenoforu do pozostałej części owocnika, no i ta leszczyna...



(wypowiedź edytowana przez Grazyna_Domian 04.stycznia.2009)

Może zwykła gmatwica chropowata.

Gmatwica chropowata w twardej wersji zimowej! One mają superwiele zmiennych form, ale kiedy rosną zimą, to na dość cienkich konarach rosnących pod kątem 45% preferują kształtne kopytko :-)
Jeśli zebrałaś kawałek owocnika, to zaobserwujesz zjawisko przeze mnie nazwane "wybieleniem". Czyli kolorowa gmatwica raz-dwa straci kolory, nie poznasz w niej tego grzybka, którego ściągałaś z gałęzi...

Po wyschnięciu rurki powinny być biało oszronione wewnątrz (u nasady biel wewnąrz rurek chyba już staje się widoczna), a na przekroju powinny wyjść wyraźniejsze pręgi.

Owocnik już wysechł ale poza tym, że zrobił się bardzo lekki, niewiele się zmienił

Wygląda bardzo gmatwkowato. Nie znalazłem jednak nigdzie wzmianki, że Daedalea quercina odnotowana była na Corylus. Domański wspomina o liściastych i wymienia: Fagus, Carpinus, Castanea sativa, Eucalyptus

Również wg Ryvardena Daedalea quercina nie była notowana z Corylus.

Bo to jest jednak gwatwica chropowata. Po wysuszeniu bywa różowa i ma hymenofor po części rurkowaty, po części prawie blaszkowaty.

No dobra... Tak sobie czekałam, bo myślałam, że ktoś zauważy (oprócz tych oszronionych wewnątrz rurek, bo takie są) inne ciekawe rzeczy :-) Jak dla mnie bardzo wyraźnym wskazaniem na Daedaleopsis confragosa jest kasztanowate przebarwienie się hymenoforu w miejscu uciśnięcia (widoczne na ostatnim zdjęciu). Pory gmatwka zazwyczaj mają mniej poszarpane krawędzie, są kremowobiałe i "kościane" w charakterze, nie przebarwiają się po dotknięciu. Na przekroju krawędzie rurek są zdecydowanie grubsze i jaśniejsze.
I jeszcze te charakterystyczne "gąbkowo-styropianowe" białe bąble w kontekście.
Nie wiem, czy występują one u gmatwków dębowych, lecz ja spotykałam je tylko i wyłącznie u gmatwic (nawet u mojego GIGANTA gmatwka ich nie było). Prawdę mówiąc, to jestem ciekawa, czy to jakaś cecha odróżniająca oba gatunki. Ktoś wie?

Piotrze, dziękuję za uwierzenie na słowo i bez dodatkowego komentarza :-)

Chyba rzeczywiście to nie może być nic innego ale wyjątkowo dziwna jest ta gmatwica;-)
Bardzo Wam dziękuję za zainteresowanie i ciekawą dyskusję:-)

Najciekawsze efekty przynosi odwrócenie o 180 stopni gałęzi czy kłody, na której wyrasta owocnik Daedaleopsis confragosa w połowie jej cyklu rozwojowego. Powstają kalafiorowate twory przypominające Sparassis.
Gdzieś na forum były już dyskutowane takie gmatwicowe dziwolągi ale nie mogę teraz znaleźć gdzie to było - chyba nawet w Twoim, Grażyna wątku.

Ja tam nie zakładam wątków, ja kolekcjonuję gmatwice i gmatwki! Bardzo je lubię, niemal tak, jak lakownice. Ostatnio straciłam naprawdę sporą cześć kolekcji z serii "duże i ciekawe owocniki", bo nie było mnie podczas wizyty inspektorów p-poż na strychu. Cholerni ignoranci. Fotki zostały; niestety, nie wszystkie okazy zdążyłam udokumentować.

To są naprawdę fascynujące gatunki, choć tak pospolite. Owocniki mogą być zjawiskowo piękne, imponująco nowatorskie pod względem konstrukcji i kształtu, zadziwiająco i oszałamiająco kolorowe albo cudownie albinotycznie-eteryczne; bywają takie, które się zapamiętuje na zawsze bez żadnej notatki. Właściwie większość z nich tak właśnie da się zapamiętać - wrzucisz do pudła, wyciągniesz po długim czasie i wiesz kiedy, gdzie i skąd zebrane.
Oczywiście jeśli wybierasz te właściwe. Ale, naprawdę, te gatunki obfitują w jedyne w swoim rodzaju egzemplarze. Eh, potrafią zaszaleć tak, jak ich patron - Dedal ;-)

Najciekawsze są wieloletnie, przekroje są śliczne, nawet taka zgrzebna fotka to pokazuje...

Skoro zostałem wywołany powiem nieskromnie, że u progu swojej kariery tj w latach 1979 - 1981 także ganiałem za Daedaleospis confragosa i dziewiątką innych hub poza nie należącym do tej paczki Hirneola auricula-judae. Niestety większość tamtego zbioru skonsumowały jakiej korniki. Warto także w tej materii sięgnąć to stosownego, o ile pamiętam III tomu Flory Poski - Grzyby, gdzie Domański podaje całkiem sporą paletę odmian i form barwnych tego gatunku.

Oczywiście, że mam i czytam :)