Takiego właśnie dużego łuskwiaka znalazłam wczoraj w okrajku otaczającym silnie (w tym roku) uwodnioną brzezinę bagienną. Wyrastał pojedynczo z ziemi przy szyi korzeniowej topoli osiki. Wysokość 19 cm, średnica kapelusza nieco ponad 10 cm, kapelusz i trzon suche, łuski na kapeluszu i trzonie miękkie, wysyp brązowy, zapach łagodny i przyjemny.




Nie potrafię sobie z nim poradzić bo wydaje mi się, że wykazuje cechy pośrednie pomiędzy łuskwiakiem nastroszonym a topolowym.

Próbowałaś, czy gorzki? To by rozwiązało problem. Bardziej podobny do nastroszonego..

Tak Jolu, próbowałam - nie ma ani odrobiny goryczki (smak obojętny). Zwątpiłam w ł. nastroszonego ponieważ: rósł samotnie, kapelusz bez garbka, który ponoć jest charakterystyczny dla tego gatunku, no i brak zapachu rzodkwi.

a ten przyjemny zapach nie miał w sobie nic z nut wąchanych w Bieszczadach i nie oscylował pomiędzy zaczynem na ciasto chlebowe i wypieczonym chlebem? ;-)

Garbek - mówisz? Nie zauważyłam nigdy. Ale pewnie dlatego, że bywam gapa.

Aniu - z tym zapachem to było tak, że zaraz po pozyskaniu grzybka go obwąchałam i pierwsze skojarzenie faktycznie było takie chlebowe:-). Im bardziej się jednak przyglądałam, tym mocniej wątpiłam czy czuję to czym grzybek rzeczywiście pachnie, czy też czuję to co chciałabym wyczuć;-) Tu muszę dodać, ze zapach był słaby i to potęgowało wątpliwości. Był na pewno przyjemny i z całą pewnością bliżej mu było do chleba niż do rzodkwi;-) ale ten grzybek wyraźnie się różnił wyglądem od bieszczadzkich Ph. squarrosoides. Tamte zawsze spotykałam jako wyrastające w wiązkach i znacznie jaśniejsze, ten rósł pojedynczo i był ciemny.

To są przykładowe tegoroczne Ph. squarrosoides

Podeślij.

Ph. squarrosa