Kiedy Tajga namierzyła pierwsze stanowisko podziemnych grzybów zastanawiałem się czy kiedyś trafi na takowe w "naszych" siemianowickich laskach. Szanse były duże - bo jak było widać w wielu wcześniejszych wątkach Siemianowice jakoś szczególnie pasują wszelakim grzybom:-))
No i znalazła:-))
Po lekturze książki prof. Ławrynowicz moje podejście do grzybów podziemnych i ich poszukiwań mocno się usystematyzowało. Wcześniej to była taka trochę zabawa na dziko. Teraz wiem o wiele więcej i postaram się tę wiedzę wykorzystać. Wytypowałem na podstawie wskazówek zawartych w książce kawalątek siemianowickiego lasu w tak zwanej "Bażantarni". To resztka dość starej Puszczy Siemianowickiej, dziś już tak mocno zmienionej, że puszczański charakter zachował się bodaj w dwóch miejscach o powierzchni 100 m2 :-))) Tamże rosną jedyne w Siemianowicach jodły, buki i świerki. Tam też las jest bardzo świetlisty, taki troche parkowy i niemal całkowicie pozbawiony roślinności zielnej, poszycia i runa. Czyli wg wskazań - dokładnie to co ma być. Tajga miała dziś ochotę i wystawiła pierwsze stanowisko po paru minutach. Potem ja kopałem - już według technologii książkowej, a suce dałem wolne:-)) Chciałem sprawdzić jak działa takie szukanie bez pomocy psa. No i działa nieźle:-)))Wykopałem 14 owocników. Drugie stanowisko (też Tajga znalazła) - uznałem je za drugie bo mimo że w tym samym lesie to oddalone o kilkaset metrów - dało w sumie 13 jeleniaczków. Drugie stanowisko było nieprawdopodobnie interesujące. W pierwszej chwili myślałem, że wreszcie mam inny gatunek niż jeleniak. Niestety były to też Elaphomyces muricatus - jeleniaki nastroszone, choć zdecodowanie innej niż typowa, odmiany. Ze wszystkich znalezionych najbardziej na uwagę zasługuje numer 1 z planszy 4. Zielonkawa gleba, krusta bardzo trudno usuwalna i dziwaczne kolce w postaci graniastych i tępo ściętych wyrostków to cechy które już na pierwszy rzut oka różnią go od reszty. Zobaczymy co powie mikroskop.

Zbiór ze stanowiska pierwszego. Pierwszy jeleniak to ten dziwaczny. Reszta wygląda na ten sam gatunek i tę sama odmianę ale i tak zmienność tych grzybów w obrębie jednego stanowiska jest porażająca



Zbliżenia:







Cudak numer 1



Zbiór z drugiego stanowiska jest już bardziej zunifikowany. Nikłe rozmiary no i ten piaskowy kolor owocników - myślę, że to może być odmiana bukowa. Sprawdzę mikroskopowo.







Taki system dokumentacji jak powyżej nie daje niestety artystycznych zdjęć ale pozwala sie nie zgubić. A od kiedy doczytałem, ze należy zebrać WSZYSTKIE znalezione na stanowisku owocniki, i że mogą tam być różne gatunki postanowiłem wszystkie traktować indywidualnie:-))

Dzień mógłby się zakończyć bezstresowo, szczęśliwie i radośnie. Niestety...
W któryms momencie penetracji stanowiska numer dwa mająca wolne i swobodnie hasająca po lesie Tajga nagle przyszła, siadła i dała łapę. Już wiedziałem - bo w przypadku posiadania psa nie-smyczowego, a dodatkowo leśno-chabaziowego rany na łapach to normalka. Tym razem było jednak znacznie gorzej. Przednia lewa do leczenia domowego - tylko przecięte opuszki, ale tylna lewa - katastrofa. Przecięła sobie ścięgno dość wysoko nad stopą no i trzeba było aż 6 szwów żeby to zszyć do kupy. Nie wiem na co ona wlazła, ale prócz łap miała jeszcze pomniejsze rany na brzuchu. Tak więc Tajga nie powącha lasu przez najbliższe trzy tygodnie, a mnie pozostało... kopać na ślepo? Chyba bym już teraz nie dał rady:-)))
No i kiedy wreszcie - dzięki nabyciu i zachłyśnięciu się mykopodziemną wiedzą - nastała szansa na bardzo poważne poszukiwania... zepsuł mi się pies.... Nic to, popróbuję dalej poeksplorować dwa stanowiska siemianowickie,bo może metr dalej mieszka trufla? :-)))

Bardzo dobrze przygotowane tablice - dziękuję!

Też jestem pod wrażeniem! Mam nadzieję, że Tajga powróci szybko do zdrowia.

Stanowisko numer dwa to:

Elaphomyces muricatus f. fagicola

Przynajmniej te których zarodniki były na tyle dojrzałe by nadawać się do pomiarów (1,2,3,5,6,8,12,13)

Wskazuje na to:

- niewielka średnica do 1 cm
- piaskowa, jasna barwa owocników
- bardzo ulotna krusta - praktycznie jej brak
- drobne, niskie brodawki
- zarodniki brązowe (17,2) 18,4-22,2 (23,9) mq - mierzone u dojarzałych owocników nr 1,3,12
- występowanie w strefie korzeniowej buka

Tak więc Tajga ma na koncie 2 gatunki i jednę odmianę na 5 stanowiskach. Mało... Ale na początek:-)))
Choroba czy też obsesja - nazwana przez moją żonę bardzo obrazowo "zespołem pudla Schwarzla" (tego co znalazł 31 gatunków) nasila się coraz bardziej. Postanowiłem, że do spółki z Tajgą kiedyś pobijemy rekord rzeczonego pudla:-)))

Ależ fajnie :-)))
Ja przez wszystkie moje lata łażenia po lesie znalazłam jeleniaki 3 razy (też tylko muricatus i granulatus) i to tylko dlatego, że były na nich maczużniki. Wszelkie kopania w ciemno nie dawały żadnego rezultatu.
Czy "zespół pudla Schwarzla" współwystępuje z "zespołem Typhula" czy niestety osobno i oznacza, że Typhula przestałeś zauważać???

Zespół Typhula chwilowo mnie przerasta.:-( Rzuciłem się na suszki i mikroskop raz, drugi i nic z tego nie wychodziło. Strasznie trudne do mikroskopowania, trudno coś znaleźć i trudno zrobić preparat bo przy niektórych sama suszka w całości nadawałaby się pod mikroskop:-))) A ja mam na nie za mało doświadczenia. Wymyśliłem sobie więc, że popracuję mikroskopowo do finalnego oznaczenia - oczywiscie przy Waszej wydatnej pomocy - z łatwiejszymi rodzajami. Geopora, helvella, gyromitra potem coś z podstawczaków najpewniej pluteus albo mycena bo tych mam zebranych po kilkadziesiąt. No i kiedy już się "naumiem" z tym większą rozkoszą powrócę do typhul:-)))) To jeśli chodzi o mikroskop. Natomiast w terenie zauważam je i cały czas na nie uważam:-))) Typhula setipes rośnie ciągle jak wściekła. Znalazłem też kolejny gatunek, który wygląda bardzo typhulowo. Natomiast niemal wszędzie w warstwie gnijących liści można teraz zaobserwować całą masę tworzących się sklerot najróżniejszego typu. Może nie wszystkie, ale na pewno większość to skleroty typhuli - pokrywają mi się ze stanowiskami dojrzałych owocników z jesieni. Zbieram też te skleroty na różnych etapach rozwoju (etapach wielkościowych i kolorystycznych) i dokumentuję podobnie jak jeleniaki. Może nic z tego nie wyjdzie, ale może jednak....:-)))
Reasumując jak najbardziej "zespół typhuli" jest dręczącą mnie przypadłoscią ale... Syzyf nigdy nie był moją ulubioną postacią mitologiczną:-)))

Tak mi przyszło do głowy. Może teraz zamiast helvella zrobilibyśmy peziza? Mam około 20 stanowisk z bardzo różnymi kustrzebkami z bardzo róznych siedlisk. Sa trudne w mikroskopowaniu ale dzięki temu... prędzej można nabrać szlifów. Czy też są ZA TRUDNE jak na teraz?

Helvella sa pierońsko trudne w/g mnie - albo je omijam, albo susze i nie mikroskopuję.
Peziza jest też bardzo trudnym rodzajem - wymaga umiejętności robienia cieńkich przekrojów przez owocnik. Sądzę, że nic nie szkodzi męczyć 20 kustrzebek pod rząd..... będzie Pezizowa zima :D

Jestem za męczeniem Peziza (czas na konfrontację mojego osobistego sentymentu do kustrzebek z ...rzemiosłem). Może wyjdzie z tego coś sensownego?

Geopora i Helvella są pozornie łatwe. Kilka gatunków jest pospolitych i jednoznacznych, ale jak znajdzie się jakiegoś dziwoląga, to zaczynają się schody...