31.07.2015, w zaroślach (jeżyna, pokrzywy, etc.) przy wybiegu dla koni na odchodach konia. Moja przygoda z kubkami zaczęła się w październiku 2014 roku, gdy na kukurydzisku, (o którym wspominałem w poprzednich wątkach) - znalazłem Cyathus olla (2 ostatnie fot., zwróćcie uwagę na charakterystycznie odgięte brzegi owocników). Pewnie jak niektórych z Was, zaintrygował mnie jego dużo rzadszy "kuzyn" - Cyathus stercoreus. W między czasie w maju br. w lesie znalazłem - Cyathus striatus, a następnie w czerwcu, na gałązce lipowej - pospolitego "rudzielca" - Crucibulum laeve. Dzisiaj mam nadzieję zamknąć "kolekcję". Kubki tu prezentowane mają jasne perydiole, choć szczerze mówiąc nie za bardzo chce mi się interpretować istniejący w internecie "zamęt" w tej kwestii. Moim zdaniem to bardziej stopień ich dojrzałości decyduje o kolorze. Czy to będzie "kubek zimnej wody", czy "gorący kubek" zadecydują oczywiście: Ania z Błażejem. Ufam, że mi nie odmówią? :-)
"Na przyczepkę" do młodych owocników dołączyła jakaś Peziza cf. fimeti :-).

Tylko mikroskop!
Przerabiałem temat kilka ładnych razy, jednak ciągle bez sukcesu :-(

poproszę

Wiem, wiem i dlatego "wpraszam" się pod mikroskop "matek i ojców założycieli" ;-) :-).
Przed chwilą zajrzałem do moich kubków i nadal jestem optymistą. Jasny kolor perydioli był tylko iluzoryczny. To były młode owocniki i wnętrze miały jeszcze mocno ścisnięte, a perydiole otoczone jakimiś "błonkami". Teraz po kilku godzinach rozluźniły się i są ciemne (ołowiano/czarne), a ich średnica nie przekracza 2 mm. Na dziesiątym zdjęciu, na prawo od centrum widać perydiolę (na ziemi) od C. olla. Jest wyraźnie jasna i duużo większa.

O nie zauważyłem, że nasz Guru już tu był :-). Prześlę z chęcią.

Ja w temacie "rodziny". Matki i ojcowie "weterani", bo założycielem/autorem/właścicielem/pomysłodawcą itd.... jest Marek Snowarski.
My to tacy mocno zadomowieni rezydenci :-)

O tak, zasług Marka nie chciałbym deprecjonować. :-) Wszystkie Jego projekty uważam za pożyteczne, udane i rozwojowe. No i mam nadzieję, że forumowicze oba atlasy Marka: mają, znają i abonament regularnie opłacają ;-).

:-)))))

Te same owocniki wczoraj i dzisiaj (2 ost. fot.). I pytanie do Błażeja, na jakim etapie zasuszyć, żeby nie utrudnić identyfikacji. Czy te 2 najstarsze już?

te najstarsze już suszyć

Kilka dni temu wśród traw przy domu znalazłem jeden owocnik, który jak mi się wydaje należy do Cyathus olla. Perydiole są znacznie jaśniejsze i większe (ok. 3mm). Trochę martwi mnie podobna ich liczba w pojedynczych "kubkach". Przedstawiam zdjęcia obu? gatunków (na 3 fot. po lewej domniemany C. stercoreus). Czy w celach porównawczych (do "mikro/oględzin") dorzucić ten 1, który raczej na pewno jest kubkiem ogrodowym?


(wypowiedź edytowana przez przemochle 27.sierpnia.2015)

dorzuć
mam sporo kolekcji, ale 1 owocnik w zielniku dużo miejsca nie zajmie:D

Będzie z nr 2 :-)

Błażej, workowca też możesz oznaczyć - proszę?
Pewnie Peziza, ale ciekaw jestem.

(wypowiedź edytowana przez PIMPEK 27.sierpnia.2015)

Oj, ten "workowiec" umarł śmiercią naturalną (nie zasuszyłem go) :-(. Ale wiem, że pośród eksykatów dla Błażeja zawieruszyły się przypadkiem ;-) jakieś podobne Pezizy :-) z tego wątku: https://www.bio-forum.pl/messages/33/762563.html
Może kiedyś Błażej się przemoże i zerknie na nie :-) ;-). No i coś podobnego chyba się właśnie "kluje" na kupce dzika. :-).

O no no no no :) Peziza jak się patrzy :)

To cieszy, że Peziza :-). Na marginesie dodam, że jako nowicjusz "bio-forumowy" chyba kilkakrotnie przeczytałem całe archiwum i jestem pod wrażeniem Twoich "pimpkowych" (bez urazy :-)) dokonań i dociekliwości w tematyce workowców. Cieszę się więc z Twojej tu obecności :-). Nie to, że wpraszam się pod Twój mikroskop ;-), na razie zbyt bardzo doskwiera mi brak porządnego (właściwie jakiegokolwiek ;-)) makro.

"Pimpkowych", jak najbardziej z dużej litery :-D ;-) Ma ten przymiotnik, wszak, znaczenie dzierżawcze, czyli odpowiada na pytanie "czyj", nie "jaki".
:-) :-P

Słuszna uwaga :-). Zatem poprawiam się: "Pimpkowych". Są bowiem okoliczności, gdy "wielkich liter" nigdy za dużo. :-)

C. olla