Poza tym, że zdobywaliśmy tę górę zimą byłam tam niemalże dopiero co, bo 9 kwietna. Fotoreportaż znajdziecie tutaj - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/328815.html Teraz w ostatnią niedzielę kwietnia byłem tutaj w celu nakręcenia okolicznościowego filmu. Tego dnia poruszaliśmy się samochodem terenowym. Tym razem wykonałem znacznie więcej zdjęć i dlatego fotoreportaż podzieliłem na dwie części. Mapa chwilowo osunięta. Aby dość na szczyt idziemy generalnie w kierunku południowo-zachodnim. Zaczynamy od rzeki granicznej czyli Przemszy. Tak wygląda ona z jeleńskiego brzegu.



Po stronie imielińskiej na brzegu wyrasta arcydzięgiel nadbrzeżny czyli ostatnio Angelica archangelica ssp. litoralis



Klony jesionolistne rozwinęły już pierwsze listki.



Znajdująca się korycie rzeki ciecz tylko przez wyjątkowego optymistę może być nazwana wodą. To co znajduje się tutaj po rozcieńczeniu płynem znajdującym się w Wiśle trafia w końcu do Bałtyku.



Drzewa widoczne zza konarów tej robinii akacjowej rosną pod szczytem Gąsiorowej Góry.



Zza zabudowań urzędu celnego w Imielinie góra prezentuje się nieco lepiej.



Od tej chwili zaczynamy zdobywać górę. Nieco powyżej ścieżki rowerowej znajduje się pole uprawne a równoległa doń droga prowadzi do pasa brzóz.





Spoglądając za siebie widzimy teren Jelenia z charakterystyczną wieżą kościelną.



Wśród brzóz rosło bardzo dużo okazów pierwiosnki lekarskiej.







Opisując budowę kwiatu tego gatunku dla potrzeb filmu poza charakterystycznymi pomarańczowymi kropkami w gardzieli korony zwracałem uwagę na to, że lata ona po luźnym kielichu niczym szczęśliwy hurtownik po swoim magazynie.





Szereg bylin rozwinęło swoje pierwsze liście. Oto kozłek lekarski.



Tuż obok był barszcz zwyczajny.



Zabawnie wyglądały pierwsze pastorały orlicy pospolitej.





Za pasem drzew znajdowało się kolejne pole uprawne. Tuż za nim widniał płat suchych traw z nielicznymi drzewami.





Bardzo interesująco wyglądała tutaj samotna śliwa tarnina.



Na szczycie góry znajdują się wychodnie dolomitów diploporowych. Na jednym z takich prawie łysych miejsc znalazłem rozchodnik sześciorzędowy pośród zeschłych kieliszków chrobotka.





Pewne ożywienie wśród wciąż suchych traw czynił ten pięciornik. Odnoszę wrażenie, że to pięciornik piaskowy - Potentilla arenaria.





Gwoli ścisłości piasku na szczycie nie brak. Jest on jednym z budulców tutejszych mrowisk. A jego obecność podkreślają również łany trzcinnika piaskowego.