2018-10-13 Kraków - część 8 - fort Batowice i coś

Jesteśmy już na górnej krawędzi lewego brzegu doliny Sudołu Dominikańskiego. Idziemy pod górę.

Po drodze mijamy topolę białą - Populus alba.

Mijamy "pożegnanie z zamrażarką".

Tuż obok spoczywa instalacja pt. "żegnaj telewizorku".

Teraz przemieszczamy się przez park zlokalizowany na północ od osiedla.

Są tutaj liczne, dobrze utrzymane ścieżki.

Tytułowy fort skrywa się w zaroślach.

Przekraczamy bramę.

Na początku w oczy rzuca się bujna przyroda. Tutaj rządzi glistnik jaskółcze ziele - Chelidonium majus porażony przez mączniaka - Erysiphe macleayae.

Oto pierwsza partia widoku ruin. Ich stan jest znakomitą ilustracją powiedzenia - zabytki to są dopiero w Krakowie, a i to nie wszystkie.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 28. stycznia. 2019)

Oto kolejne barwne fragmenty fortu. Jak zawsze w takim wypadku moja ocena jest jednoznaczna - ani to Altamira, ani to Faras. Zapewne da się to sklasyfikować jako kulturę Batowicką.

Idziemy dalej. Mijamy powalone drzewa. Na lewo leży robinia akacjowa - Robinia pseudoacacia.

Opuszczamy wewnętrzny dziedziniec.

Szczytowe partie fortu porasta gęsty las. W drzewostanie dominuje robinia akacjowa - Robinia pseudoacacia. Zza drzew widać drogę biegnącą skrajem lasu.

Trafia się dziki bez czarny - Sambucus nigra oraz wiąz górski - Ulmus glabra.

Oto kolejne skupisko robinii akacjowej - Robinia pseudoacacia.

Oto kolejne spojrzenia w stronę drogi biegnącej dołem.

Teraz mijamy nawłoć późną - Solidago gigantea. Poraża ją mączniak - Golovinomyces cichoracearum, którego z kolei poraża Ampelomyces qusqualis.

Oto ostatnie partie drzewostanu tuż przed opuszczeniem fortu i wyjściem na drogę.