2018-10-14 Płaza - na wschód od Kamiennego Dołu

Zanim poszliśmy dalej poczekaliśmy aż cała grupa nas przeminie. Oto ostatnie spojrzenia w gore wąwozu.

Zaczynamy schodzić.

Oto kolejny kamień, gęsto laminowany wapień jako otoczak.

Zaczynamy wchodzić na wschodni stok. W drzewostanie widać sporą domieszkę brzozy brodawkowatej - Betula pendula.

Sporo drzew tego gatunku spełnia się w roli martwego drewna.

Poza tym jest tutaj sporo buka pospolitego - Fagus sylvatica oraz grabu zwyczajnego - Carpinus betulus.

Na pniu powalonej brzozy brodawkowatej - Betula pendula wyrasta huba. Teraz Fomitopsis betulina, nie tak dawno Piptoporus betulinus.

W okolicy rosła bardzo ładna brzoza brodawkowata - Betula pendula.

Generalnie jesteśmy w grądzie a brzoza brodawkowata - Betula pendula jako pierwsze pokolenie lasu stopniowo ustępuje.

Teraz mijamy pniak na którym wyrasta łuskwiak zmienny zwany także łuszczakiem zmiennym - Kuehneromyces mutabilis.

Kolejny grzyb to wrośniak szorstki - Trametes hirsuta.

Jest też jakiś drewniak - Hypoxylon. Wiele wskazuje na to, że weszła na niego jakaś "tapeta", dlatego zdjęcia, chociaż niezbyt ostre zostawiłem.

Idziemy dalej.

Osiągnęliśmy kolejny charakterystyczny punkt. To jeden z kopców ustawionych na granicy dóbr trzech właścicieli.

Tutaj też rosną okazałe buki pospolite - Fagus sylvatica.

Kopców jest tutaj więcej.

Rozglądamy się po okolicy i zwracamy uwagę na spore i głębokie leje. Podobne twory w okolicy nieco odległego lipowca są śladami po poszukiwaniach węgla kamiennego.

Kierujemy się ku południowej krawędzi lasu.

W kolejnym obniżeniu zauważamy martwego buka pospolitego - Fagus sylvatica. Jego resztki zajada hubiak pospolity - Fomes fomentarius.

Na tle tego towarzystwa pięknie wygląda wietlica samicza - Athyrium ilix-femina.

I jeszcze jedno zdjęcie tego drzewa od strony południowej. Jest lepsze światło. Huba czuje się tutaj jak kot w mleczarni lub pies u rzeźnika.

Oto kolejne owalne doły zawalone drzewami.

Oto kolejna rozświetlona słońcem paproć oraz liście powalonego buka pospolitego - Fagus sylvatica.

Oto to drzewo. Tutaj przypuszczam, ze obniżenie powstało siłami natury.

Ozdabia go sporo paproci, głównie wietlica samicza - Athyrium filix-femina.

Osiągnęliśmy skraj lasu.

Odeszliśmy spory kawałem, kierując się ku miejscu zwanemu Dworzysko. Zerkamy za siebie. Oto las z którego wyszliśmy.

Lasy i ukształtowanie terenu przypominają mi fragmenty Żarskiego Lasu, z tą tylko różnicą, że mniej jest brzozy a więcej świerka.

Ten las porasta stok o wystawie północnej. Generalnie dominuje grąd jakiś tam. Brzoza zdecydowanie ustępuje.