Ciekawa żagiew

Wygląda jak ż. łuskowata ale...

łuski jakieś inne, trzon centryczny, cienki kapelusz, pozornie w ziemi na zagrzebanym drewnie

I jeszcze dwie żagwie z innego miejsca

Kapelusze małe jak na ż. łuskowata do 5 cm....

Rewelacja!

Szkoda, że nie odkopałeś skleroty:- (

To prawdopodobnie jest Polyporus tuberaster.

Czy to gdzieś w granicach Kaszubskiego Parku Krajobrazowego czy Trójmiejskiego?

Trójmiejski P. K. Dolina Zielona Te żagwie z drugiego zdjęcia zostały i w niedzielę moge je odkopać...

Ta pierwsza jest zasuszona już:-)

Czułem, że to coś ciekawszego...

A sklerota jest daleko od grzyba?

Przy tych żagwiach znalazłem sklerotę przy korzeniach drzewa dość daleko od grzybów.

Podczepię się pod ten wątek bo myślę, że w ubiegłą sobotę znalazłam to samo. Również podejrzewałam żagiew bulwiastą ale świadomie nie szukałam jeszcze skleroty - chciałam dać tym grzybkom trochę czasu na podrośnięcie i zobaczyć (udokumentować) jak będą wyglądały w starszym wieku. Niestety zawirowania tego tygodnia nie pozwoliły mi tam jeszcze dotrzeć ale jutro (właściwie już dziś) to zrobię:-) z ogromną przyjemnością:-)

Sklerota Polyporus umbellatus, którą znalazłeś "dość daleko od grzybów" to była sklerota, która w tym sezonie wegetacyjnym nie wytworzyła owocnika. Ta sklerota, z której sfotografowany owocnik wyrósł, znajduje się bezpośrednio pod nim, stanowi integralną część podstawy trzonu i w trakcie wzrostu owocnika zostaje "zużyta". W kolejnym roku, nowy owocnik (owocniki) wyrasta z innej wytworzonej na korzeniach obok. Na obserwowanym przeze mnie stanowisku Polyporus umbellatus, owocniki co roku wytwarzane są w różnej ilości, a obok tych "owocnikujących", w powierzchniowej warstwie gleby, częściowo wystajace, można obserwować liczne skleroty, które nie wydały owocników.

W przypadku Polyporus tuberaster sklerota również powinna być bezpośrednio pod owocnikiem. Z literatury wynika, że sklerota jest duża i może przypominać bryłę zbitej, czarnej ziemi, a w przekroju powinny być widoczne białe sznury i skupienia grzybni.

O! Grażyna to mnie dobiłaś. Długo szukam tego gatunku - bezskutecznie:- ( A tutaj jednego dnia z pomorskich buczyn dwa stwierdzenia! To znak, że pora ruszyć na północ:-)

W takim układzie to jest ta sama

[bf#45584]

Widać, że jeszcze nie mam skleroty (zy):-)))

Darku, Puszcza Bukowa zaprasza:-) I ja również:-)

A wracając do tej żagwi - zastanawia mnie jedna rzecz. Od długiego już czasu panuje u nas wściekła susza. Jakieś tam drobne deszczyki nie mają żadnego znaczenia - wszystko w lesie chrzęści pod stopami, że aż nieprzyjemnie się chodzi na przełaj przez las. Grzybów jak na lekarstwo albo jeszcze gorzej. A te dwie świeżutkie żagwie rosną (rosły;) na suchym bukowym pniaku, na górnym stoku kwaśnej buczyny z dnem lasu wypalonym przez słońce. Jak one tam żyją? Właściwie to boję się, że dziś znajdę już tylko suche wiórki...

Zaglądnąłem do mądrych książek i sklerota tej żagwi może ważyć nawet 15 kilogramów:-)

W przypadku kiedy wyrastają pozornie na ziemi odnalezienie pod owocnikiem skleroty powinno być łatwe - Mirki ma farta.

Gorzej kiedy owocniki wyrastają na drewnie:- ( Takie owocniki też mają połaczenie ze sklerotą za pomocą sznurów grzybni przerastających drewno, ale sklerota może być gdzieś głęboko pod korzeniami (na korzeniach?)

Odpowiedź na pytanie "jak one żyją w tych warunkach?" brzmi oczywiście - dzięki sklerocie.

(wypowiedź edytowana przez olaras 15. sierpnia. 2008)

O, dzięki wielkie za zaproszenie!

NA PEWNO kiedyś z niego skorzystam, ale nie wiem czy w tym roku się uda...

Zastanawiam się w takim razie czy jest sens szukać tej skleroty? Może się okazać, że rozłupię (zniszczę) cały pniak i jej nie znajdę:- (

A odnośnie Twojego przyjazdu do Puszczy - no cóż... co się odwlecze to nie uciecze;-) Zaproszenie traktuj jako bezterminowo aktualne:-)

Dziś znależliśmy dwa kolejne nieznane stanowiska owej Polyporus:-)

Widać, że w ziemi (pozornie)

Po odgarnięciu ściółki i gruntu okazało się, że pod spodem jest kłoda a-la podkład kolejowy:-))) Dałem sobie spokój z kopaniem skleroty...

Dalszy spacer i następna żagiew-młodziutka

Rosła na gałęzi dość długiej. Po podniesieniu widać było, że połączona jest sznurami grzybni?

Sznury te biegły w jedno miejsce zaznaczone strzałką na zdjęciu

To coś w postaci czarnej grudy rozsypało mi sie w palcach ale to nie była sklerota. Wyglądało to jak zmurszały orzech włoski (co on robi w buczynie?)

Jednak nie kopaliśmy... zaczęło lać a po drugie szkoda niszczyć stanowisko:-)

Tu może widać jak sznury wychodzą z centralnego punktu spod ziemi. Zapewne jest tam sklerota

(wypowiedź edytowana przez mirki2 15. sierpnia. 2008)

Szkoda, bardzo byłem ciekaw tej skleroty.

Tymczasem poprzeglądałem jeszcze inne źródła i dowiedziałem się, że w warunkach klimatycznych Eropy Środkowej wytworzenie owocników tego gatunku jest również możliwe BEZ obecności skleroty. Na południu kontynentu sklerota jest regułą - u nas niekoniecznie. Może więc być tak, że nie uda Ci się znaleźć skleroty:- (

Czyli odpowiedź na Grażyny pytanie nie jest już taka oczywista:-) Z drugiej strony pogoda i "wściekła susza" w Puszczy Bukowej podobne jak na południu Europy. Może żagwie w takich warunkach utworzyły przetrwalnik?

Byłam wczoraj na tym swoim stanowisku lecz niestety... ktoś tam był przede mną:- ( Po sposobie rozdłubania pniaka sadzę, że to dzięcioł czarny... Rozkuwanie odziomków w poszukiwaniu larw to jego specjalność... tym razem ma ze mną "na pieńku";-)

Wiem Darku, że pewnie rozczaruję Ciebie ale nie zdecydowałam się na rozwalanie tego pniaka w poszukiwaniu skleroty. Skoro żagiew wyrosła tylko na tym pniaku a nie na żadnym innym w sąsiedztwie to znaczy, że tylko tu miała dogodne warunki mikroklimatyczne i odpowiednie podłoże... Nie miałam sumienia tego niszczyć skoro to tak rzadki gatunek, no a poza tym... w tym wypadku - bez solidnej siekiery ani rusz...

Przez całe wczorajsze popołudnie i wieczór padał u nas deszcz!:-)))

Zapomniałam o zdjęciu... Tak to teraz wygląda...

Podły dzięcioł!

Polyporus tuberaster daje owocniki przez wiele lat na tym samym stanowisku więc bedziesz miała przyjemność obserwować ją w kolejnych sezonach. Jak kiedyś znajdziesz kolejne owocniki w innym miejscu, może w sąsiedztwie, to będę Cię namawiał na poszukiwania skleroty - fajnie byłoby zobaczyć jak wygląda i mieć ją w zielniku.

Trzymam kciuki za obfite opady w Puszczy!

OK Darku - masz to jak w banku;-) Będę szukać... Muszę odwiedzić jeszcze jedno podejrzane miejsce, gdzie już kiedyś, chyba dwa lata temu, miałam podejrzaną żagiew. Też była młodziutka a ja też czekałam aż dorośnie... po dwóch dniach była już tylko resztka trzonu i wstrętny opasły pomrów! Strasznie dużo jest tych różnych amatorów grzybów;-)

Proszę mi tutaj na dzięcioły czarne nie narzekać! Tylko one zapewniają najlepsze, największe na rynku dziuple - najgłębsze, luksusowe, wysokopienne, bezpieczne i komfortowe apartamenty w Puszczy Bukowej. Niektóre gatunki ptaków i ssaków są wręcz uzależnione od obecności dzięcioła czarnego, bo żaden inny ptak nie sobie nie poradzi z przygotowaniem odpowiedniego dla nich lokum, i to zupełnie za darmo. On w jeden dzień da radę wykuć dziuplę w czym mu się podoba, dowolne drzewo, pokaż, a wykuje. Wystarczy spojrzeć na zdjęcia Grażyny, żeby zrozumieć, co ten dziób potrafi i jak jest potrzebny w lesie!:-)

Kilka kilometrów dalej, na pograniczu Puszczy Bukowej i Puszczy Goleniowskiej znalazłam dziś nieco podobną żagiew. Tak jak poprzednia rosła na suchym siedlisku kwaśnej buczyny ale tym razem wyrastała z dość cienkiego (i twardego) patyka bukowego...

Czy to jest ten sam gatunek? W razie czego mam go razem z kawałkiem patyka.