2012-03-10 Kraków, przybieżeli do Bieżanowa - część 1

Zaczynam kolejny miniserial. Tym razem padło na Bieżanów, gdzie w Dworze Czeczów wzięliśmy udział w sile dziewięciu osób w otwarciu wystawy poświęconej Włodzimierzowi Puchalskiemu. Oczywiście zanim tam dotarliśmy udokumentowałem to i owo. Następnie po wernisażu ruszyliśmy na wzgórze Kaim. Będzie o nim w kolejnych odcinkach. Tym razem nie będzie mapy. Zaczynamy od pętli tramwajowej w zakończeniu ulicy Mieczysławy Ćwiklińskiej. Dość szybko udajemy się w kierunku ulicy Mała Góra. Tutaj dokumentuję drzewa. Wśród nich uwagę przykuwa rozłożysty dąb szypułkowy - Quercus robur.

Ulica Mała Góra oddziela Nowy Bieżanów od Starego Bieżanowa, który w tym roku kończy osiemset lat. W tej okolicy na granicy stoi kapliczka, dzieło wielickich kamieniarzy.

Następnie poszliśmy ulicą Jana Korepty.

W jednym z ogrodów znajduje się dość pokaźna jak na tę okolicę sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.

Przekraczamy teraz linię kolejową. Wiadukt jest dobry dla furmanek i dlatego zapewne długo w tym stanie nie przetrwa, gdy linia kolejowa kończąca się teraz w Wieliczce zostanie przedłużona do Słowacji.

Za linia kolejową, jak mniemam w dalszym ciągu biegnie ulica Jana Korepty.

Tutaj w jednym z ogrodów moją uwagę przykuł okazały krzewiasty cis pospolity - Taxus baccata.

Kolejnym obiektem sakralnym w tej okolicy jest kapliczka, gdzie na górze znajduje się św. Florian a na dole św. Barbara.

Przekraczamy teraz rzekę. Jest ona dwojga nazw. Częściej używa się nazwy Serafa, chociaż pierwotnie była to Srawa. Na Geoportalu są podane obie nazwy.

Od tej chwili jesteśmy z całą pewnością przy ulicy Ks. Jerzego Popiełuszki. Na razie mijamy stary kościół.

Następnie mijamy starą plebanię. Ma ona ciekawy drewniany ganek.

A to już sam dwór Czeczów.

Teraz będzie kilka migawek z wystawy. Nosi ona tytuł - "Ale najważniejsze są ptaki".

Opuszczamy gościnne progi dworu i ruszamy dalej. Teraz obejrzymy sobie kościół.

Oto jedne z bocznych drzwi.

Znajduje się tutaj także, jak mniemam płyta nagrobna wykonana z "marmuru" dębnickiego. Przedstawia ona Alberta Ziemieczkiego z Ziemiecina.

Jak wynika z napisów na kolejnym zdjęciu ten kościół zaprojektował K. M. Knaus. Kościół zbudował X. J. Kufel w 1897 roku.

Do starego kościoła przylega nowy budowany od 1979 roku. Konsekrowany był dopiero 17 października 2009 roku o czym informuje kolejna tablica.

Stary kościół jest ciekawszy. Oto jeden z jego detali architektonicznych.

Na ołtarze przypadkowy turysta może tylko popatrzyć przez szybki w drzwiach.

Na zakończenie początek historii opowiadającej o początkach budowy nowego kościoła.

Następnie spoglądamy w kierunku steranej życiem lipy drobnolistnej - Tilia cordata.

I wreszcie spojrzenie za siebie. Na lewo stary, na prawo nowy kościół.