2012-06-12 Trzebinia, między Karniowicami a Psarami - część 2
Idziemy dalej. Teraz naszym celem jest odkrywka martwicy karniowickiej na krawędzi doliny Dulówki. Pokazywałem te miejsca w kilku wątkach już zamieszczonych w tym dziale, dlatego aby się nie powtarzać część zdjęć będzie miała charakter kontaktowy. Od razu przechodzimy do mapy firmy Compass. Teraz będziemy się poruszać wzdłuż trasy oznaczonej kolorem fioletowym. W drugiej części jest ona wyznaczona nieco intuicyjnie, ponieważ na dostępnej mi mapie jej nie ma. dlatego też w tej wersji mapy jest pewna różnica w stosunku do tej w pierwszej części.
Na początku skraj lasu. Droga, która wiedzie wzdłuż jego krawędzi jest mocno zarośnięta.
W znajdującym się tutaj ekotonie zwróciłem uwagę na jeszcze kwitnący dziki bez czarny - Sambucus nigra oraz już owocujący dziki bez koralowy - Sambucus racemosa.
Szybko przeszliśmy w głąb lasu. Minęliśmy partię borową i stanęliśmy w buczynie na skraju raptownie załamującego się stoku. Tutaj zwróciłem uwagę na wietlicę samiczą - Athyrium filix-femina.
Oto pierwszy pokład martwicy o strukturze laminowanej.
W jednym z zakątków tej skały rośnie okazała nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.
Za widocznymi na tym zdjęciu bukami zwyczajnymi - Fagus sylvatica skrywa się większy kamieniołom. Same buki posiadają dziwne, krzaczaste odrośla u podstawy okazałych pni.
Tutaj skała ma strukturę zrostkową. Jej naturalną barwą jest odcień czerwieni.
W szczelinach ścianki wyrastają liczne małe paprocie. Wśród nich jest zanokcica skalna - Asplenium trichomanes.
Po omówieniu kilku zagadnień ruszamy dalej. Teraz nawet dla mnie będzie to "terra incognita", czyli ziemia nieznana. Na początku równina z bukiem zwyczajnym - Fagus sylvatica.
Po kilkudziesięciu metrach pojawia się droga zmuszająca do pójścia w kierunku dna doliny.
Po chwili po obu stronach drogi znajduje się bór mieszany ze sporą domieszką orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum w runie.
Jest tutaj też jeżyna. Jak dla mnie to Rubus pedemontanus czyli jeżyna Bellardiego.
W części drzewostanu pojawia się kilka okazałych jak na tę okolicę świerków pospolitych - Picea abies.
Idziemy teraz dość szybko granicą buczyny oraz boru.
Odbijamy ponownie w kierunku północnym. W dalszym ciągu wędrujemy borem mieszanym.
Bliżej dna doliny, obecnie suchej w tym miejscu Dulówki znowu występują buki zwyczajne - Fagus sylvatica. Jest też pewna domieszka sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris oraz grabu zwyczajnego - Carpinus betulus. Las przypomina zaniedbany park.
W dnie Dulówki odsłania się karboński piaskowiec karniowicki.
Odbijamy teraz w kierunku północno-wschodnim, tak aby iść wzdłuż lewego brzegu lewego odgałęzienia rzeki. W tej części drzewostanu dominuje grab zwyczajny - Carpinus betulus.
Zdecydowanie oddalamy się od dna.
Po drodze mijamy skutki gospodarki leśnej.
Tam, gdzie jeszcze jest las z paproci dominuje wietlica samicza - Athyrium filix-femina.
Zerkamy w kierunku dna doliny, gdzie jak widać, las w dalszym ciągu przypomina zaniedbany park.
Za naszymi plecami znajdowała się poręba.
Na jej obszarze odkryliśmy misę źródłową w której nawet była woda. Całość żywiła kompleks roślinności bagiennej. Ponad zielony tłum wybijał się ostrożeń łąkowy - Cirsium rivulare.
Aby pójść dalej musieliśmy zejść na dno głębokiej doliny. Aby dowiedzieć się co było potem zapraszam do kolejnego, ostatniego odcinka.
Trzymamy się tematu forum. Nie drażnimy się. Ma być miło :) ⇒ szerzej o zasadach i coś jak regulamin