2014-08-11 Jaworzno Łęg - na tropie Wąwolnicy

Tego dnia nasza wizyta w Jaworznie miała na celu przede wszystkim sprawdzenie tego co dzieje się z rzeką Wąwolnica, która nader często w końcowym biegu jest sucha. Tym razem też tak było. Przekonaliśmy się o tym wędrując z północnego wschodu na południowy zachód trasą oznaczoną kolorem żółtym.

Początkowo wędrówka zapowiadała się ponuro.

Bardzo szybko stanęliśmy na moście i spojrzeliśmy pod prąd. Utrwalone na piasku ripplemarki świadczyły o tym, że niedawno coś tędy płynęło.

Tak samo koryto rzeki wyglądało, kiedy patrzyliśmy zgodnie z potencjalnym kierunkiem przepływu.

Maszerujemy wałem przeciwpowodziowym wzdłuż prawego brzegu. W zaroślach przed nami skrywa się Przemsza. Za nią majaczą Dziećkowice.

Nizina po prawej stronie jest wysuszona, trawiasta. Dominuje trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios ze sporą domieszką nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis. Pokazują się tutaj nieliczne drzewa, w tym sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.

Wał jak widać jest wykonany w łupków węglowych. Na dnie suchej Wąwolnicy widać czysty piasek. Jest też bujna roślinność.

W ogólnym ujęciu tworzy to bardzo ciekawy kontrast barwny. Widać lepiej Dziećkowice oraz zarośla skrywające Przemszę. W oddali w korycie rzeki majaczy jakaś ciecz.

Widok z bliska nie jest powalający. Tutaj najbardziej rzuca się w oczy trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.

Po przejściu kolejnych kilkudziesięciu metrów widok ogólny nie ulega istotnej zmianie.

Tym nie mniej od czasu do czasu trafia się coś ciekawego, tak jak ten jastrzębiec baldaszkowy - Hieracium umbellatum.

W dalszym ciągu mamy kontrast pomiędzy prawie pustynią lub półpustynią na wałach oraz oazami zieleni na dnie.

Tutaj moja uwagę przyciągnął płat z lepiężnikiem różowym - Petasites hybridus. Miejsce to ponadto ozdabia nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.

Ponownie zerkamy na prawo. Teraz pomiędzy trawami pojawiają się różowe płaty sadźca konopiastego - Eupatorium cannabinum.

I znowu zerkamy na ciemnozielone zielsko na dnie "kanionu" Wąwolnicy. Tutaj zauważamy pnącze, kolczurkę klapowaną - Echinocystis lobata.

A na prawo im bliżej Przemszy tym więcej drzew.

A w Wąwolnicy póki co bez zmian.

Tym nie mniej w końcu dotarliśmy do miejsca, gdzie na dnie znajdowała się ciecz o wysokiej zawartości wody.

Tworzyła ona lokalne podtopienia, chociaż w przypadku rzeki brzmi to bardzo dziwnie.

Teraz znaleźliśmy się w okolicy, gdzie wały znacznie się od siebie oddalają tworząc szeroki lejek. Koryto Wąwolnicy wiedzie wzdłuż lewego wału.

Tak wygląda prawa część lejkowatej doliny przylegającej do Przemszy.

Widać już tę rzekę. A poza tym układ bujna zieleń blisko cieczy oraz prawie pustynne obwałowania dotyczy również niej. W zaroślach między innymi znajdują się rdestowce ostrokończyste - Reynoutria japonica. Widać również kolczurkę klapowaną - Echinocystis lobata.

A Przemsza, bliżej mostu z torowiskiem linii kolejowej płynie tak wolno, że z racji barwy można by ją pomylić z asfaltem.

Pod samym mostem są widoczne zmarszczki prądowe.

A poza tym jest tutaj kępa rdestu kolankowatego - Polygonum nodosum.

Ponownie zerkamy na ciecz w korycie Przemszy. Swoją czernią daje ciekawe tło dla zieloności na brzegach.

Na zakończenie tego odcinka proponuję przyjrzeć się bliżej rdestowi kolankowatemu - Polygonum nodosum.

A na drodze pod mostem mamy takie dość żyzne błoto. Musi Przemsza była trochę wylewna.

(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 14. września. 2014)

RE: "Tak wygląda prawa część lejkowatej doliny przylegającej do Przemszy."

- pomyslec ze w XIXw. na tym obszarze na suchych lakach wzdluz rzeki rosl storczyk drobnokwiatowy Neotinea ustulata i golka Gymnadenia sp.

Daremne żale, próżny trud, bezsilne złorzeczenia... itd.